จิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดประสบการณ์แบบลงมือปฏิบัติ

Abstract

บทคัดย่อ การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายสำคัญ เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการจัดประสบการณ์แบบลงมือปฏิบัติ  กลุ่มตัวอย่างที่ใช้เป็นเด็กปฐมวัย ชาย-หญิง อายุระหว่าง 4-5 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นอนุบาลปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2557 โรงเรียนกุหลาบวิทยา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน จำนวน 15 คน ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบการจัดประสบการณ์แบบลงมือปฏิบัติ เป็นระยะเวลา       8 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน วันละ 45 นาที รวมทั้งสิ้น 24 ครั้ง เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาวิจัยครั้งนี้ คือ แผนการจัดประสบการณ์แบบลงมือปฏิบัติ และแบบประเมินพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัย ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .70           ใช้แบบแผนการทดลอง One – Group Pretest – Posttest Design สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลคือ t-test  แบบ Dependent  Sample และขนาดส่งผลของโคเฮน (Cohen’s d) ผลการศึกษาวิจัยพบว่า ระดับพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยรายด้านทุกด้านและโดยรวม ก่อนได้รับการจัดประสบการณ์แบบลงมือปฏิบัติอยู่ในระดับแสดงพฤติกรรมได้เมื่อมีผู้อื่นชี้แนะ ( =8.80) หลังได้รับการจัดประสบการณ์แบบลงมือปฏิบัติ อยู่ในระดับแสดงพฤติกรรมได้ด้วยตนเอง ( =14.47) และผลการเปรียบเทียบพฤติกรรมจิตสาธารณะของเด็กปฐมวัยรายด้านทุกด้านและโดยรวมมีการเปลี่ยนแปลงสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ดังนี้ ด้านการเอาใจใส่ต่อผู้อื่น ( =4.93) ด้านการทำงานร่วมกับผู้อื่น ( =4.80) และด้านความมีน้ำใจ ( =4.73) แสดงว่าการจัดประสบการณ์แบบลงมือปฏิบัติ ส่งเสริมให้เด็กมีคะแนนพฤติกรรมจิตสาธารณะ รายด้านทุกด้านและโดยรวมมีการเปลี่ยนแปลงสูงขึ้นอย่างชัดเจน (t=4.93**- t=5.33**) และมีขนาดส่งผลต่อพฤติกรรมจิตสาธารณะทุกด้านและโดยรวมในระดับมาก (d=1.27- d=1.88) คำสำคัญ: จิตสาธารณะ, เด็กปฐมวัย, การจัดประสบการณ์แบบลงมือปฏิบัติ