ปัจจัยเชิงสาเหตุพฤติกรรมการเสพติดสมาร์ทโฟนของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนเอกชน สังกัดอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อตรวจสอบโมเดลเชิงสาเหตุพฤติกรรมการเสพติดสมาร์ทโฟน ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเสพติดสมาร์ทโฟนตัวอย่าง จำนวน 250 คน ได้มาจากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ แบบสอบถาม จำนวน 5 ฉบับ ได้แก่ แบบวัดปัจจัยด้านครอบครัวแบบวัดปัจจัยด้านกลุ่มเพื่อน แบบวัดพฤติกรรมการใช้งานสมาร์ทโฟน และแบบวัดการเห็นคุณค่าในตนเอง ซึ่งมีค่าความตรงเนื้อหามีค่าระหว่าง 0.60 - 1.00 ค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.815 – 0.906 และค่าความเชื่อมั่นอยู่ระหว่าง 0.840 - 0.902 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์โมเดลสมการเชิงโครงสร้างแบบมิมิคโมเดล  (MIMIC models) ผลการวิจัยพบว่า แบบจำลองมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยค่าสถิติไคสแควร์ (χ2) เท่ากับ 41.01, df =33, p–value = 0.16; ค่า χ2/df = 1.242; ค่า RMSEA = 0.031; ค่า SRMR = 0.060; ค่า NNFI = 0.99 และ ค่า CFI = 0.99 โดยโมเดลเชิงสาเหตุพฤติกรรมการเสพติดสมาร์ทโฟน ประกอบไปด้วย 4 ปัจจัย มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเรียงจากมากไปน้อย ดังนี้ ปัจจัยภายในส่วนบุคคล ปัจจัยด้านกลุ่มเพื่อน ปัจจัยด้านลักษณะการใช้งานสมาร์ทโฟน และปัจจัยด้านครอบครัว มีค่าเท่ากับ 0.31 0.19 0.17 และ -0.17 ตามลำดับ