ฤทธิ์ต้านจุลชีพของสารสกัดหยาบจากใบพญาวานรต่อเชื้อก่อโรคทางทันตกรรม

Abstract

โรคฟันผุและโรคปริทันต์อักเสบยังคงเป็นโรคมีความชุกสูงที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับโรคทางทันตกรรมอื่นๆ  เชื้อที่มีบทบาทสำคัญต่อการก่อโรค ได้แก่ สเตร็ปโตคอคคัส มิวแทนส์ (Streptococcus mutans) แลคโตบาซิลลัส (Lactobacillus species) ซึ่งเป็นเชื้อก่อโรคฟันผุและ แอกกริเกทิแบกเทอร์ แอกทิโนไมซีเทมคอมิแทนส์ (Aggregatibacter actinomycetemcomitans)  ซึ่งเป็นหนึ่งในเชื้อก่อโรคปริทันต์อักเสบ    วิธีการหนึ่งที่ใช้สำหรับการรักษาโรคทั้งสองดังกล่าวคือการลดจำนวนเชื้อก่อโรคโดยการใช้สารเคมีหรือยา  อย่างไรก็ดีเนื่องจากสารเคมีหรือยานั้นมีความเป็นพิษต่อเซลล์สูงกว่าเมื่อเทียบกับการใช้สารชีวภาพ เช่น สมุนไพร ดังนั้นในการศึกษาครั้งนี้จึงสนใจที่จะทดสอบฤทธิ์ในการยับยั้งเชื้อก่อโรคในช่องปากของสารสกัดหยาบจากสมุนไพรใบพญาวานร โดยใช้วิธีดิสดิฟฟิวชั่น (disc diffusion method)  ซึ่งจากการทดลองแสดงผลการยับยั้งเชื้อ สเตร็ปโตคอคคัส มิวแทนส์  เมื่อทดสอบด้วยสารสกัดหยาบที่ความเข้มข้น 1:1 และเชื้อแลคโตบาซิลลัส ที่ความเข้มข้น  1:1, 1:10, 1:100, 1:1,000 และไม่พบผลของการยับยั้งเชื้อ แอกกริเกทิแบกเทอร์ แอกทิโน ไมซีเทมคอมิแทนส์ จากการศึกษาครั้งนี้จึงสรุปได้ว่า สารสกัดหยาบจากใบพญาวานรมีฤทธิ์ในการยับยั้งเชื้อสเตร็ปโตคอคคัส มิวแทนส์ และเชื้อแลคโตบาซิลัส แต่ไม่พบผลในการยับยั้งเชื้อแอกกริเกทิแบกเทอร์ แอกทิโน ไมซีเทมคอมิแทนส์ คำสำคัญ: แอกกริเกทิแบกเทอร์ แอกทิโนไมซีเทมคอมิแทนส์, แลคโตบาซิลัส, พญาวานร,  สเตร็ปโตคอคคัส มิวแทนส์