ผลของสารปรับสภาวะเนื้อฟันที่มีผลต่อรอยซึมเล็กตามขอบรอยต่อ ระหว่างเรซินมอดิฟายด์กลาสส์ไอโอโนเมอร์ซีเมนต์และเนื้อฟันผุจำลอง

Abstract

บทคัดย่อ วัตถุประสงค์: เปรียบเทียบความแนบสนิทและรอยซึมเล็กระหว่างเรซินมอดิฟายด์กลาสส์ไอโอโนเมอร์ซีเมนต์ ฟูจิทู แอลซี กับเนื้อฟัน โดยใช้และไม่ใช้สารปรับสภาวะเนื้อฟัน บนเนื้อฟันปกติกับเนื้อฟันผุจำลอง ภายใต้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องกราด และกล้องจุลทรรศน์แบบสเตอริโอ วัสดุอุปกรณ์และวิธีวิจัย: เตรียมโพรงฟันลึก ขนาด 3x2x1.5 มม. โดยมีขอบอยู่เหนือและใต้ต่อ แนวCEJ 1 มม. โดยเตรียมทางด้านแก้มและด้านลิ้น ของฟันกรามน้อยบน 80 ซี่ จากนั้นแบ่งฟันครึ่งหนึ่งไปแช่สารละลายแร่ธาตุ และปรับสภาวะเนื้อฟันด้วย จีซี เดนทีน คอนดิชั่นเนอร์ จากนั้นนำมาบูรณะด้วยกลาสส์ไอโอโนเมอร์ซีเมนต์ นำฟันทั้ง 2 กลุ่ม จำนวน 40 ซี่ ไปตัดเพื่อดูรอยต่อระหว่างเรซินมอดิฟายด์กลาสส์ไอโอโนเมอร์ซีเมนต์กับเนื้อฟัน ภายใต้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องกราด และอีก 40 ซี่ นำไปแช่สีย้อมตัดเพื่อดูรอยซึมเล็กภายใต้กล้องจุลทรรศน์แบบสเตอริโอ  จากนั้นทำการให้คะแนนรอยรั่วซึมที่พบจากสีย้อม  และ นำมาวิเคราะห์สถิติ โดยใช้ ค่าสถิติ Kruskal-Wallis และ Mann-Whitney U โดยกำหนดระดับนัยสำคัญที่ร้อยละ 95 ผลการทดลอง: พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของรอยซึมเลกจากกล้องจุลทรรศน์แบบสเตอริโอ ระหว่างกลุ่มที่ใช้และไม่ใช้สารปรับสภาวะเนื้อฟันในกลุ่มเนื้อฟันปกติ แต่ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มเนื้อฟันผุจำลอง  นอกจากนี้ยังพบความแตกต่างของความแนบสนิทระหว่างชั้น เดนทิน และ กลาสส์ไอโนเมอร์ซีเมนต์  ในกลุ่มเนื้อฟันปกติที่ทาและไม่ทาสารปรับสภาวะเนื้อฟัน บทสรุป:การใช้สารปรับสภาวะเนื้อฟันในเนื้อฟันปกติจะช่วยลดรอยซึมเล็กระหว่างชั้นรอยต่อของเนื้อฟันและวัสดุบูรณะได้ เนื้อฟันผุจำลองมีคุณภาพของความแนบสนิทที่ด้อยกว่าเนื้อฟันปกติแต่การใช้สารปรับสภาวะเนื้อฟันจะช่วยเพิ่มคุณภาพของความแนบสนิทได้   คำสำคัญ: เนื้อฟันปกติ เนื้อฟันที่มีการสร้างรอยผุจำลอง กลาสส์ไอโอโนเมอร์ซีเมนต์ สารปรับสภาวะเนื้อฟัน รอยต่อระหว่างวัสดุและผิวเนื้อฟัน