ผลของภูมิหลังการศึกษาของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ต่อความพึงพอใจในรูปแบบใบหน้าและฟัน

Abstract

บทคัดย่อในปัจจุบัน ความสวยงามเข้ามามีบทบาทมากขึ้นในงานทันตกรรม นอกเหนือจากการทำงานที่มีประสิทธิภาพดีที่สุดของอวัยวะในช่องปากแล้ว ผู้ป่วยมักจะให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์เป็นอย่างมาก ดังนั้นความสมดุลกันระหว่างแนวคิดในการรักษาของทันตแพทย์และความคาดหวังของผู้ป่วยจึงเป็นหัวใจสำคัญที่สุดในการรักษาผู้ป่วยวัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความแตกต่างในความพึงพอใจระหว่างกลุ่มนิสิตคณะต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒที่มีต่อรูปแบบใบหน้าและฟันวัสดุอุปกรณ์และวิธีการ: เก็บข้อมูลจากนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ จำนวน 520 คน โดยแบ่งเป็นกลุ่ม 4 กลุ่มดังนี้ 1. นิสิตสายวิทยาศาสตร์ 2. นิสิตสายศิลปศาสตร์ 3. นิสิตทันตแพทย์ชั้นก่อนคลินิก 4. นิสิตทันตแพทย์ชั้นคลินิก โดยคำถามหลักที่ใช้ในการศึกษาความแตกต่างของความพึงพอใจในครั้งนี้มี 3 ส่วน คือรูปแบบใบหน้า, ระดับการมองเห็นของเหงือกขณะยิ้ม และรูปร่างของฟัน โดยนิสิตแต่ละกลุ่มมีจำนวน 130 คนเท่ากัน โดยทำการแจกแบบสอบถามแบบสุ่ม ผู้ที่เข้าร่วมทำแบบสอบถามจะให้คะแนนความพึงพอใจในแต่ละรูปแบบด้วย Visual analog scale (VAS) เก็บข้อมูลเพื่อนำมาวิเคราะห์ โดยใช้สถิติ One-Way ANOVA ที่ระดับนัยสำคัญ P<0.05ผลการทดลอง: จากข้อมูลความพึงพอใจของ 4 กลุ่มตัวอย่าง พบแนวโน้มความพึงพอใจในรูปแบบใบหน้าของทุกกลุ่มในลักษณะเดียวกันคือ ใบหน้าแบบตรง ตามมาด้วยแบบนูน และโค้งงอตามลำดับ สำหรับระดับการเห็นเหงือกขณะยิ้มพบว่า ระดับ 0 มิลลิเมตรได้คะแนนสูงที่สุด ตามมาด้วย 2 และ 4 มิลลิเมตรตามลำดับ ในส่วนรูปร่างฟัน ผู้เข้าร่วมวิจัยเลือกฟันรูปยาวสอบมากกว่ารูปสี่เหลี่ยมและรูปไข่ตามลำดับ เป็นที่น่าสนใจว่านิสิตทันตแพทย์ชั้นคลินิกให้คะแนนของรูปแบบใบหน้าแบบตรง และระดับการมองเห็นเหงือกขณะยิ้มที่2 และ 4 มิลลิเมตรที่สูงกว่ากลุ่มอื่น ๆ อย่างมีนัยสำคัญสรุปผล: นิสิตทันตแพทย์ชั้นคลินิกมีมุมมองต่อรูปแบบใบหน้าแบบตรงและระดับมองเห็นเหงือกขณะยิ้มที่ 2 มิลลิเมตรซึ่งส่งผลต่อความสวยงามของใบหน้าและฟันแตกต่างจากกลุ่มนิสิตที่มีภูมิหลังการศึกษาในสาขาอื่นคำสำคัญ: การยอมรับ ความงามของรูปแบบใบหน้า ความงามของรูปแบบฟัน