การศึกษาการหักและข้อบกพร่องพื้นผิวของเครื่องมือตะไบที่หมุนด้วยเครื่องกลชนิดเรซิพรอคภายหลังการใช้ในคลองรากฟันตรง

Abstract

บทคัดย่อ วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินการหักและข้อบกพร่องพื้นผิวของเครื่องมือเรซิพรอคขนาด R25 ภายหลังการใช้ขยายคลองรากฟัน วัสดุและวิธีการ: ได้นำฟันกรามล่างที่มีคลองรากตรงซึ่งถูกถอนออกมาจำนวน 120 ซี่มาขยายคลองรากฟันโดยใช้เครื่องมือตะไบที่หมุนด้วยเครื่องกลชนิดเรซิพรอค ขนาด R25 จำนวน 20 ตัว โดยมีการประเมินเครื่องมือก่อนใช้งานและหลังการใช้ขยายคลองรากฟันจำนวน 2, 4, 6, 8, 10 และ 12 คลองรากฟัน จากนั้นได้ประเมินคะแนนสภาพการหักและข้อบกพร่องพื้นผิวของเครื่องมือเมื่อตรวจด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องกราดที่กำลังขยาย 25, 250 และ 1,000 เท่า และวิเคราะห์ผลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติทดสอบฟรีดแมน และการเปรียบเทียบความแตกต่างเป็นรายคู่โดยการเปรียบเทียบพหุคูณ ผลการทดลอง: พบลักษณะรอยขรุขระใหญ่บนเครื่องมือเรซิพรอคหลังการใช้งานครั้งแรกในการขยาย 2 คลองราก หลังการใช้เครื่องมือขยาย 2 และ 4 คลองราก มีข้อบกพร่องพื้นผิวบนเครื่องมือได้เฉพาะคะแนน 2 เท่ากับร้อยละ 45 และ 60 ตามลำดับ โดยภายหลังการใช้เครื่องมือขยายคลองรากฟัน 6 คลองราก พบข้อบกพร่องพื้นผิวบนเครื่องมือมากขึ้นจนได้คะแนน 2 และ 3 ถึงร้อยละ 90 ทั้งนี้เครื่องมือทุกตัวมีข้อบกพร่องพื้นผิวได้คะแนน 2-4 หลังการใช้ขยาย 8 คลองราก จากผลการทดสอบด้วยสถิติทดสอบฟรีดแมน พบว่ามีคะแนนอย่างน้อย 2 ครั้งที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value<0.01) เมื่อนำมาทดสอบต่อโดยการเปรียบเทียบแบบพหุคูณไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของคะแนนข้อบกพร่องพื้นผิวบนเครื่องมือหลังการใช้งานขยายคลองรากฟัน 2 และ 4 คลองรากกับก่อนใช้งาน แต่เริ่มพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของคะแนนข้อบกพร่องพื้นผิวบนเครื่องมือหลังการใช้ขยายคลองรากฟัน 6 คลองรากกับก่อนใช้งาน (p-value=0.0005) ตลอดการศึกษานี้ไม่พบการหักของเครื่องมือและการยืดของโลหะ สรุปผล: การศึกษานี้พบข้อบกพร่องพื้นผิวบนเครื่องมือเรซิพรอคขนาด R25 เกิดขึ้นหลังการใช้ขยายคลองรากตรง 2 คลองราก และไม่พบข้อบกพร่องพื้นผิวใดที่ทำให้เกิดการหักของเครื่องมือ คำสำคัญ: การขยายคลองรากฟัน เครื่องมือตะไบที่หมุนด้วยเครื่องกล ข้อบกพร่องพื้นผิว การหักของเครื่องมือ