การรั่วซึมระดับจุลภาคของเรซินซีเมนต์ชนิดบ่มเองร่วมกับบ่มด้วยแสงที่ระดับต่างๆของผนังคลองรากฟัน

Abstract

บทคัดย่อ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบรอยรั่วระดับจุลภาคของเรซินซีเมนต์ 2 ชนิดที่ระดับต่างๆของคลองรากฟันภายหลังจากยึดเดือยไฟเบอร์ ฟันตัดบนของมนุษย์จำนวน 33 ซี่ ซึ่งผ่านการรักษาคลองรากฟันตามการรักษาทางวิทยาเอ็นโดดอนต์ หลังจากนั้นเตรียมคลองรากฟันสำหรับเดือยไฟเบอร์ซึ่งยึดด้วยเรซินซีเมนต์ 2 ชนิดคือ เรซินซีเมนต์ชนิดเซฟล์เอชท์จำนวน 15 ซี่ และเรซินซีเมนต์ชนิดที่มีสารยึดติดอยู่ในตัวเองจำนวน 15 ซี่ ส่วนที่เหลืออีก 3 ซี่เป็นกลุ่มควบคุม นำฟันที่บูรณะแล้วมาตัดส่วนตัวฟันและตัดส่วนรากฟันตามหน้าตัดขวางที่ระดับต่างๆกัน 2 ระดับคือ 1 มิลลิเมตรต่ำกว่าระดับรอยต่อเคลือบรากฟันกับเคลือบฟัน และ 1 มิลลิเมตรเหนือกัตทาเพอร์ชา นำฟันทั้ง 33 ซี่แช่ในสารละลายเบสิกฟุตซินความเข้มข้นร้อยละ 0.5เป็นเวลา 24 ชั่วโมงแล้วจึงนำมาตัดกึ่งกลางรากฟันและทำการบันทึกรอยรั่วระดับจุลภาคทั้ง 3 ระดับภายใต้กล้องจุลทรรศน์กำลังขยาย 10 เท่า นำข้อมูลที่บันทึกได้มาทำการทดสอบทางสถิติโดยใช้วิลค็อกซันไซส์แรงค์ และคลูซคัลวาลลิส ที่ระดับความเชื่อมั่น 0.05 ผลการทดลองพบว่ารอยรั่วซึมระดับจุลภาคของเรซินซีเมนต์ทั้ง 2 ชนิดไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) และเมื่อทดสอบรอยรั่วระดับจุลภาคทั้ง 3 ระดับของคลองรากฟันของเรซินซีเมนต์ทั้ง 2 ชนิด พบว่า ทั้ง 3 ระดับมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) โดยที่ระดับ1 มิลลิเมตรเหนือกัตทาเพอร์ชามีรอยรั่วระดับจุลภาคมากที่สุด และที่ระดับ1 มิลลิเมตรต่ำกว่าระดับรอยต่อเคลือบรากฟันกับเคลือบฟันมีรอยรั่วระดับจุลภาคน้อยที่สุด จากการศึกษาครั้งนี้สรุปได้ว่า มีการรั่วซึมระดับจุลภาคเกิดขึ้นของเรซินซีเมนต์ทั้ง 2 ชนิดที่ระดับต่างๆของผนังคลองรากฟัน โดยพบการรั่วซึมระดับจุลภาคมากที่สุดที่บริเวณ ปลายรากฟันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05)  แต่การรั่วซึมระหว่าง เรซินซีเมต์ชนิดเซล์ฟเอท์ช และเรซินซีเมนต์ชนิดที่มีสารยึดติดอยู่ในตัวเองแต่ละบริเวณของผนังคลองรากฟันไม่แตกกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) คำสำคัญ : การรั่วซึมระดับจุลภาค เรซินซีเมนต์ บ่มเองร่วมกับบ่มด้วยแสง ผนังคลองรากฟัน