ความมีจิตสาธารณะในการใช้ห้องสมุดของนิสิตระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

Abstract

การวิจัยนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษาและเปรียบเทียบความมีจิตสาธารณะในการใช้ห้องสมุดของนิสิตระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ โดยจำแนกตามตัวแปรเพศ ระดับชั้นปี และกลุ่มสาขาวิชา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ นิสิตระดับปริญญาตรีชั้นปีที่1- 4 จำนวน 597 คนเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบวัดระดับความมีจิตสาธารณะในการใช้ห้องสมุด สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมติฐาน โดยใช้การคำนวนค่าสถิติ t-test แบบ Independent และค่าสถิติ F-test ผลการวิจัยพบว่า1. นิสิตมีจิตสาธารณะในการใช้ห้องสมุดโดยรวมและรายด้านในระดับสูงข้อที่นิสิตมีจิตสาธารณะในระดับสูงมากคือ นิสิตไม่ขีดเขียนข้อความหรือวาดรูปลงบนโต๊ะอ่านหนังสือและจุดบริการต่างๆ ในห้องสมุด เมื่อนิสิตใช้ทางเดินขึ้นลงบันไดระหว่างห้องอ่านแต่ละชั้น นิสิตมักจะไม่เปิดประตูทิ้งไว้ และนิสิตยืมหนังสือเล่มที่ต้องการก่อนนำหนังสือออกจากห้องสมุด ส่วนข้อที่นิสิตมีจิตสาธารณะในระดับต่ำ คือ เมื่อนิสิตพบเห็นเก้าอี้บางตัวในห้องสมุดอยู่ในสภาพที่ชำรุด นิสิตจะแจ้งแก่บุคลากรห้องสมุด ซึ่งจิตสาธารณะมีความแตกต่างในความคิดเห็นของนิสิตค่อนข้างมาก 2. นิสิตที่มีเพศต่างกัน มีจิตสาธารณะในการใช้ห้องสมุดโดยรวมและรายด้านแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05โดยนิสิตเพศหญิงมีจิตสาธารณะสูงกว่านิสิตเพศชาย 3. นิสิตที่มีชั้นปีต่างกัน มีจิตสาธารณะในการใช้ห้องสมุดโดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยนิสิตชั้นปีที่ 3 และ 4 มีจิตสาธารณะสูงกว่านิสิตชั้นปีที่1รายด้านพบว่านิสิตชั้นปีที่ 4 มีจิตสาธารณะสูงกว่านิสิตชั้นปีที่ 1 และ 2 และนิสิตชั้นปีที่ 3 มีจิตสาธารณะสูงกว่านิสิตชั้นปีที่ 1 4. นิสิตที่มีกลุ่มสาขาวิชาต่างกัน มีจิตสาธารณะในการใช้ห้องสมุดโดยรวมและรายด้านไม่แตกต่างกัน