การรับรู้ความเสี่ยงของนักลงทุนรายย่อยในประเทศไทยที่มีผลต่อการตัดสินใจลงทุนในตราสารทุน

Abstract

งานวิจัยนี้ศึกษาเรื่องการรับรู้ความเสี่ยงของนักลงทุนรายย่อยในประเทศไทยที่มีผลต่อการตัดสินใจลงทุนในตราสารทุน ซึ่งประกอบไปด้วย หุ้นสามัญ หุ้นบุริมสิทธิ ใบสำคัญแสดงสิทธิ หน่วยลงทุน และเอ็นวีดีอาร์ ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงการรับรู้ความเสี่ยงของนักลงทุนในประเทศไทย และเครื่องมือวัดความเสี่ยงจากการลงทุนที่นักลงทุนนิยมใช้เพื่อประกอบการตัดสินใจลงทุน งานวิจัยนี้แบ่งวิธีการวัดความเสี่ยงออกเป็น 2 ประเภท คือ หนึ่ง Symmetric Risk Measures ได้แก่ Variance และสอง Asymmetric Risk Measures ได้แก่ Semi-Variance, Probability of Loss และ Expected Value of Loss โดยเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 215 ตัวอย่าง พบว่า นักลงทุนส่วนใหญ่รู้จักค่า Variance มากที่สุด รองลงมาคือค่า Expected Value of Loss ค่า Probability of Loss และค่า Semi - Variance ตามลำดับ และมีนักลงทุนจำนวนหนึ่งที่ไม่รู้จักเครื่องมือวัดความเสี่ยงจากการลงทุนใดๆเลย ในส่วนของการประเมินหาวิธีการตัดสินใจเลือกใช้เครื่องมือวัดความเสี่ยงจากการลงทุนของนักลงทุนโดยใช้แบบสอบถามได้ข้อสรุปคือ ไม่ว่าเงินลงทุนจะเป็นเท่าไร นักลงทุนส่วนใหญ่จะใช้วิธีการคำนวณหาค่า Probability of Loss รองลงมาคือค่า Expected Value of Loss ค่า Semi – Variance และค่า Variance ตามลำดับ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเครื่องมือที่นักลงทุนรู้จักมากสุดกลับไม่ใช่เครื่องมือที่นักลงทุนเลือกใช้จริงในการตัดสินใจลงทุน ดังนั้น ผู้วิจัยจึงทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างการรู้จักเครื่องมือวัดความเสี่ยงจากการลงทุนของนักลงทุนกับการตัดสินใจเลือกใช้เครื่องมือวัดความเสี่ยงจากการลงทุนประเภทต่างๆ โดยใช้สถิติไคสแควร์ ผลที่ได้พบว่าตัวแปรทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์กัน นั่นหมายความว่า นักลงทุนอาจรู้จักเครื่องมือวัดความเสี่ยงจากการลงทุน แต่ในความเป็นจริงนักลงทุนกลับไม่ได้ใช้เครื่องมือวัดความเสี่ยงจากการลงทุนชนิดเดียวกับสิ่งที่ตนรู้จักประกอบการตัดสินใจลงทุนในตราสารทุน หรือมีนักลงทุนบางกลุ่มที่ไม่รู้จักเครื่องมือวัดความเสี่ยงจากการลงทุนชนิดใดๆ แต่พฤติกรรมของตนกลับสะท้อนว่าตนได้ใช้เครื่องมือวัดความเสี่ยงจากการลงทุนเพื่อประกอบการตัดสินใจลงทุนในตราสารทุน