การพัฒนาค่าดัชนีพลังงานจำเพาะของการใช้พลังงานไฟฟ้าในที่อยู่อาศัยโดยพิจารณาจากปัจจัยเชิงโครงสร้างและปัจจัยเชิงพฤติกรรม

Abstract

จุดประสงค์ของการวิจัยในครั้งนี้ เพื่อพัฒนาค่าดัชนีพลังงานจำเพาะที่เหมาะสมของการใช้พลังงานไฟฟ้าในที่อยู่อาศัยโดย
พิจารณาจากปัจจัยเชิงโครงสร้างและปัจจัยเชิงพฤติกรรม เพื่อสนองตอบต่อแนวทางในการอนุรักษ์พลังงานไฟฟ้าในที่อยู่อาศัยขอบเขตของการวิจัยเป็นการศึกษาการใช้พลังงานไฟฟ้าในบ้านที่อยู่อาศัยแบบบ้านเดี่ยวในเขตกรุงเทพมหานครและ ปริมณฑล ข้อมูลพลังงานที่ศึกษาคือพลังงานไฟฟ้าซึ่งได้จากการรวบรวมข้อมูลใบแจ้งค่าไฟฟ้าของการไฟฟ้านครหลวง ข้อมูลที่ได้ใช้ข้อมูลในรอบเดือนเดียวกันและย้อนหลังอีก 6 เดือนเพื่อหาค่าเฉลี่ยการใช้พลังงานไฟฟ้าของครัวเรือน ปัจจัยเชิงโครงสร้างที่ศึกษาประกอบด้วย สถานภาพของครอบครัว การเลือกใช้แหล่งพลังงานที่สามารถทดแทนการใช้พลังงาน
ไฟฟ้า ลักษณะทางกายภาพของบ้านที่อยู่อาศัยและสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ และการใช้อุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้า ปัจจัยเชิงพฤติกรรมที่ศึกษาประกอบด้วย ลักษณะการใช้พลังงานไฟฟ้า จิตสำนึกในการประหยัดพลังงาน การตอบสนองต่อสถานการณ์พลังงานไฟฟ้าในปัจจุบัน ลักษณะรูปแบบการดำรงชีวิต และความรู้และความเข้าใจเรื่องพลังงานไฟฟ้าประชากรที่ใช้ศึกษาคือผู้อยู่อาศัยในบ้านเดี่ยวในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล จำนวนกลุ่มตัวอย่าง 400 ครัวเรือนได้มาจากการสุ่มอย่างมีระบบ เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์และพัฒนาค่าดัชนีพลังงานจำเพาะของการใช้พลังงานไฟฟ้าในที่อยู่อาศัยคือค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนฃนมาตรฐาน การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยสามารถใช้เป็นเครื่องมือในการกำหนดมาตรฐานเชิงพฤติกรรมของการใช้พลังงานไฟฟ้าแต่ละชนิดในที่อยู่อาศัยพร้อมกับส่งเสริมและประชาสัมพันธ์เพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับการใช้พลังงานไฟฟ้า การปรับทัศนคติในการประหยัดพลังงานที่สามารถพัฒนาไปสู่การปฏิบัติได้อย่างเป็นรูปธรรม