การศึกษาผลของการใช้โปรแกรมสิ่งแวดล้อมศึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในท้องถิ่นด้วยการจัดค่ายเยาวชนรักษ์น้ำท้องถิ่น อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Supaporn Sirisopana and Surasak Laloknam
รับบทความ: 20 ธันวาคม 2554; ยอมรับตีพิมพ์: 18 กุมภาพันธ์ 2555
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้โปรแกรมสิ่งแวดล้อมศึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในท้องถิ่น โดยการจัดค่ายเยาวชนรักษ์น้ำท้องถิ่น อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ ชุดกิจกรรมตรวจสอบคุณภาพน้ำเบื้องต้น แบบประเมินโปรแกรมสิ่งแวดล้อมศึกษา “ค่ายเยาวชนรักษ์น้ำท้องถิ่น” ที่มีรายการประเมิน 5 ด้าน ได้แก่ ความรู้ความเข้าใจ ความตระหนัก เจตคติ ทักษะ และการมีส่วนร่วม และแบบประเมินความพึงพอใจของนักเรียนที่เข้าร่วมกิจกรรม กลุ่มเป้าหมายเป็นนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในท้องถิ่น อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 49 คน พบว่า รายการประเมินหลังการเข้าร่วมสูงกว่าก่อนเข้าร่วม “ค่ายเยาวชนรักษ์น้ำท้องถิ่น” ทุกรายการประเมิน โดยเรียงตามลำดับจากมากไปหาน้อย ดังนี้ การมีส่วนร่วม เจตคติ ความตระหนัก ทักษะ และความรู้ความเข้าใจ ตามลำดับ และเยาวชนที่เข้าร่วมโครงการมีความพึงพอใจในการจัดกิจกรรมค่ายเยาวชนรักษ์น้ำท้องถิ่นอยู่ในระดับมากที่สุด
คำสำคัญ: โปรแกรมสิ่งแวดล้อมศึกษา ชุดกิจกรรมตรวจสอบคุณภาพน้ำเบื้องต้น ค่ายเยาวชนรักษ์น้ำท้องถิ่น
Abstract
This research aimed to study effect of environmental education programme on local lower secondary students’ achievement after cooperation “Saving the water youth camp” at Omkoi, Chiang Mai. This study was performed through 3 instruments were: 1) the activity package water quality test; 2) the students’ achievement worksheet composed of knowledge, awareness, skill, attitude and participation before and after through the camp and 3) The attitude test after joined the camp. The results indicated that “Saving the water youth camp” were enhanced higher students’ achievement after passed the environmental programme. After students through the environmental programme can express higher qualities than before joined the programme, and rank by designed and constructed for local lower secondary students. The qualities of all six units in the activity package by knowledge, awareness, skill, attitude and participation. The attitude test of students was very good.
Keywords: Environmental education programme, Activity package water quality test, Saving the water youth camp
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
กนก จันทร์ทอง. (2538). สิ่งแวดล้อมศึกษา: ความรู้เรื่องสิ่งแวดล้อม. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
กรมควบคุมมลพิษ. (2540). เกณฑ์ระดับคุณภาพน้ำและมาตรฐานคุณภาพน้ำประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กระทรวง วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อม.
กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. (2540). คู่มือการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนสิ่งแวดล้อมศึกษา กรณีศึกษาป่าชุมชน. กรุงเทพฯ: กระทรวง ศึกษาธิการ.
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2541). คู่มือสิ่งแวดล้อมศึกษา. กรุงเทพฯ: ฝ่ายส่งเสริมการศึกษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม กองส่งเสริมและเผยแพร่ กรมส่งเสริมสุขภาพสิ่งแวดล้อม.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2544). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพฯ: วัฒนาพานิช.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการ ศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. http:// academic.obec.go.th/curriculum44/upload/cur_20081218151842.pdf. สืบค้นเมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 2551.
เกษม จันทร์แก้ว. (2536). สิ่งแวดล้อมศึกษา. กรุงเทพฯ: อักษรสยามการพิมพ์.
เกษม จันทร์แก้ว. (2544). วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตร-ศาสตร์.
จิราวรรณ เก่งกั่ว. (2545). โปรแกรมสิ่งแวดล้อมศึกษา เรื่องการแยกขยะในโรงเรียน: กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านไสยาสน์ ระดับประถมศึกษา 4-6 อำเภอบางขัน จังหวัดนครศรีธรรมราช. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (วิทยาศาสตรสิ่งแวดล้อม) มหาวิทยาลัยบูรพา.
แผนหลักสิ่งแวดล้อมศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (2551 – 2555). http://www.thaieeforum.com/Download. aspx สืบค้นเมื่อ 12 เม.ย. 2553.
ภาสินี เปี่ยมพงศ์สานต์. (2548). สิ่งแวดล้อมศึกษา : แนวการสอน สาระการเรียนรู้และกิจกรรมการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพฯ: ธรรมดาเพรส.
มูลนิธิคุ้มครองสัตว์ป่าและพรรณพืชแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์. (2535). บทปฏิบัติการเพื่อศึกษาสิ่งแวดล้อมป่าชายเลน. กรุงเทพฯ: ศูนย์สิ่งแวดล้อมศึกษา วิทยาลัยครูพระนคร.
วินัย วีระวัฒนานนท์ และ บานชื่น สีพันผ่อง. (2539). สิ่งแวดล้อมศึกษา. กรุงเทพฯ: ส่องศยาม.
สุชาดา พจนพิมล. (2542). การพัฒนาโปรแกรมการสอนสิ่งแวดล้อมศึกษาเรื่อง สารเป็นพิษใกล้ตัวด้วยวิธีสอนแบบศึกษานอกสถานที่ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสวนหลวง สังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์นิพนธ์ คุรุศาสตร์มหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพฯ.
สุดาเรศ แจ่มเดชะศักดิ์. (2543). การพัฒนาโปรแกรมสิ่งแวดล้อมศึกษาสำหรับเด็กวัยอนุบาล โดยใช้แนวการสอนแบบผูกเป็นเรื่องราว. วิทยานิพนธ์นิพนธ์ คุรุศาสตร์มหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพฯ.
สุภาภรณ์ ศิริโสภณา. (2549). เอกสารประกอบการสอน รายวิชา วท 272 วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมสำหรับครูวิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: ภาควิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุรศักดิ์ ละลอกน้ำ และสุภาภรณ์ ศิริโสภณา. (2553). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความคงทนทางการเรียนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในท้องถิ่นด้วยการใช้ชุดกิจกรรมตรวจสอบคุณภาพน้ำเบื้องต้น. วารสารหน่วยวิจัยวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้ 2(2): 119–131.
Palmer J. and Neal P. (1994). The handbook of environmental education. Chamtham, Kent: Mackays of Chatham.
UNESCO. (1996). Learning for a Sustainable Environment: An Agenda for Teacher Education in Asia and the Pacific. Bangkok: UNESCO Principal Regional Office for Asia and the Pacific.