การศึกษาวิธีการจัดการเรียนการสอนสิ่งแวดล้อมศึกษาในโรงเรียนสิ่งแวดล้อมศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (Eco–school): กรณีศึกษาโรงเรียนในจังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Chalida Joongpan and Narupot Putwattana
รับบทความ: 11 กรกฎาคม 2562; แก้ไขบทความ: 11 ธันความ 2562; ยอมรับตีพิมพ์: 23 ธันวาคม 2562
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาวิธีการจัดการเรียนการสอนสิ่งแวดล้อมศึกษาในโรงเรียนสิ่งแวดล้อมศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (Eco–school) ในจังหวัดปทุมธานี งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพซึ่งรวบรวมผลวิจัยมาจากการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม และการสัมภาษณ์เชิงลึก กลุ่มเป้าหมายในการวิจัยประกอบด้วยอาจารย์ในโรงเรียนสิ่งแวดล้อมศึกษาฯ อายุระหว่าง 25–50 ปี จำนวน 8 ท่าน ดำเนินการวิจัยในระหว่างเดือนตุลาคม 2561–มกราคม 2562 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์แก่นสาระ (thematic analysis) ผลการวิจัยแสดงให้เห็นประเด็นหลัก (theme) ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการจัดการเรียนการสอนสิ่งแวดล้อมศึกษา 4 ประเด็น ได้แก่ 1) การนำประเด็นสิ่งแวดล้อมท้องถิ่นมาเป็นเครื่องมือหลักในการสอน 2) การมีเครือข่ายอาจารย์ทั้งในและนอกโรงเรียน 3) การใช้กิจกรรมที่เน้นประสบการณ์จริงของนักเรียน และ 4) การสร้างระบบนิเวศในโรงเรียนให้เอื้อต่อการเรียนรู้สิ่งแวดล้อมศึกษา (whole school approach) ผลการวิจัยสอดคล้องกับข้อเสนอแนะของงานวิจัยในอดีต ทั้งยังเป็นหลักฐานแสดงให้เห็นว่าโรงเรียนสิ่งแวดล้อมศึกษาฯ ที่ควรได้รับการขยายผล และศึกษารายละเอียดต่อในอนาคต
คำสำคัญ: โรงเรียนสิ่งแวดล้อมศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน สิ่งแวดล้อมศึกษา วิธีการจัดการเรียนการสอน การสอน
Abstract
The research aimed to explore instructional methods for environmental education in Eco–school program of Phathum Thani province. The study is qualitative research that collected the data by non–participant observation and in–depth interview. Eight teacher, aged between 25–50 participated in this study. The research was conducted between October 2018 – January 2019. Thematic analysis was used to analyze the data. Four themes reflected the instructional methods were shown in this study: 1) Local environmental issues is the principal tool for teaching; 2) Teacher network was constructed both of inside and outside the school; 3) The activities in the classroom focused on student experiences; and 4) Whole school approach was constructed in the school environment. All results were according with several suggestions in period research. In addition, this research is also one of the evidence reflected that Eco–school program should be extended and studied more in the future.
Keywords: Eco–school, Environmental education, Instructional method, Teaching
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
Akkajit, A., and Ruamkaew, S. (2019). Micro–plastic garbage on the west coast beach, Phuket province. Environmental Journal 23(2). Retrieved from http://www.ej.eric.chula.ac.th/content/6114/70, June 30, 2019. (in Thai)
Apiniwet, N., Rerkponpipat, K., and Ketsatit, A. (2012). Constructive Ways for Eco–school. Bangkok: National Buddhist. (in Thai)
Bronfenbrenner, U. (1979). The Ecology of Human Development: Experiments by Nature and Design. Cambridge, MA: Harvard University.
Chaigarun, S., Somboon, S., and Wanchana, S. (2013). Insecticide residues in Isan vegetable and local foods. KKU Journal for Public Health Research 6(3): 122–129. (in Thai)
Department of Environmental Quality Promotion. (2014). Eco–school Manual: The 7 Steps Learning Process. Bangkok: Author. (in Thai)
Department of Environmental Quality Promotion. (2015). Eco–school: Sharing and Learning Together. Bangkok: Abizinter Group. (in Thai)
Department of Environmental Quality Promotion. (2016). The Manual of Eco–school’s Working Process. Bangkok: Author. (in Thai)
Department of Environmental Quality Promotion. (n.d.). Eco–school System – History. Retrieved from http://www.deqp.go.th/service-portal/eco-school-system/derivation, June 30, 2019. (in Thai)
Jongkraijak, P. (2019). The development of science learning management based on science, technology, society and environment approach to enhance primary students’ awareness of using science and technology knowledge in Phuket. Udon Thani University Journal of Humanities and Social Science 8(1): 121–133. (in Thai)
Kammanee, T. (2005). Teaching Science: Know-ledge for Learning Management Process. Bangkok: Chulalongkorn University. (in Thai)
Khaikaew, S. (2013). Development of the In-tegrated Environmental Education Curriculum with Emphasis on Outdoor Learning Resources in Phuket Province to Promote Environmental Literacy of Upper Secondary Students. Doctoral Dissertation of Education in Science Education. Bangkok: Srinakharinwirot University. (in Thai)
Kong–anumat, K. (2007). Learning and Teaching about Environment in Private Universities in Bangkok. Bangkok: Sripatum University. (in Thai)
Kumtrai, D. (2018) ASEAN Transboundary haze pollution and the resolution of Thai local administrative regulation. CMU Journal of Law and Social Sciences 11(1): 87–109. (in Thai)
Luangsanvang, K., and Yuenyong, C. (2014). Decision making process of pre–service science teachers of Pakse teacher train-ing college Lao P.D.R about ecosystem and environmental through the science technology and society (STS) approach. Journal of Education Graduate Studies Research 8(3): 19–27. (in Thai)
Office of the National Economic and Social Development Board [NESDB], Office of the Prime Minister. (2017). The Twelfth National Economic and Social Development Plan (2017–2021). Bangkok: Author. (in Thai)
Onder, R., and Kocaeren, A. A. (2015). Analysis of science teacher candidates’ envi-ronmental knowledge, environmental behavior and self–efficacy through a project called “Environment and Energy with Pro-fessional Science Education”. Procedia – Social and Behavioral Sciences 186: 105–112.
Puttikul, P., and Kulapichitr, U. (2017). A. De-velopment of environmental education instructional model based on evidence–based learning and place–based learning approach for enhancing environmentally responsible behaviours of kindergarteners. Journal of Education Studies 45(3): 109–124. (in Thai)
Rickinson, M. (2001). Learners and learning in environmental education: A Critical re-view of the evidence. Environmental Education Research 7(3): 207–320.
Singseewo, A. (2011). Foundations of Environmental Education. Maha Sarakham: Mahasarakham University. (in Thai)
Sitthichok, T. (2016). The learning process of environmental education in place of education. Journal of Humanities and Social Sciences, Thaksin University 11(special): 1770197 (in Thai)
Spinola, H. (2015). Environmental literacy comparison between students taught in eco–school and ordinary schools in the Madeira Island region of Portugal. Science Education International 26(3): 395–416.
Shounchupon, A. (2017). Concept, instructional management and useful issues of the instructional management in environmental education. MBU Education Journal: Faculty of Education Mahamakut Buddhist University 5(2): 172–180. (in Thai)
Tangsiakbuth, P. (n.d.) 7 Steps; Tools for Teaching about Environmental Citizen a Case Study: Chao Phaya Area. Retrieved from http://www.deqp.go.th/media/36872/new-7-step.pdf, June 15, 2019.
Veeravatnanond, V. (2003). Environmental Education. 3rd ed. Bangkok: Odean Store. (in Thai)
Veeravatnanond, V., and Singseewo, A. (2008). A Developmental Model of Environmental School. Bangkok: Srinakharinwirot University. (in Thai)
Veeravatnanond, V., and Sripanpong, B. (1996). Environmental Education: Environmental Education for Sustainable Development. Bangkok: Song Siam. (in Thai)
Woraphong, S. (2018). Environmental and sustainable development. Integrated Social Science Journal, Faculty of Social Sciences and Humanities, Mahidol University 1(1): 170–185. (in Thai)