การระบุความคลาดเคลื่อนในการสั่งยาโดยเภสัชกรคลินิกบนหอผู้ป่วยอายุรกรรม ณ โรงเรียนแพทย์ ประเทศไทย Identification of Prescription Errors by Clinical Pharmacists in Internal Medicine Wards of An Academic Hospital, Thailand
Abstract
บทคัดย่อ วัตถุประสงค์: เพื่อระบุความถี่ ชนิด และความรุนแรงของความคลาดเคลื่อนในการสั่งยาในหอผู้ป่วยอายุรกรรม วิธีการศึกษา: การศึกษาย้อนหลังเชิงพรรณนาในผู้ป่วยที่รับการรักษา ณ หอผู้ป่วยอายุรกรรมชายและหอผู้ป่วยอายุรกรรมหญิง ณ โรงเรียนแพทย์ จังหวัดเชียงใหม่ ประเทศไทย ระหว่างวันที่ 1 มิถุนายน ถึง 31 ตุลาคม พ.ศ. 2562 เก็บข้อมูลจากบันทึกการบริบาลเภสัชกรรมโดยเภสัชกรคลินิก วิเคราะห์ชนิดและความรุนแรงของการเกิดความคลาดเคลื่อนในการสั่งยา นำเสนอเป็นความถี่และร้อยละ ผลการศึกษา: พบว่าผู้ป่วยที่ได้รับการบริบาลเภสัชกรรมเพื่อจัดการความคลาดเคลื่อนในการสั่งยาร้อยละ 12.4 (149 คนจาก 1,202 คน) เมื่อพิจารณาชนิดความคลาดเคลื่อนในการสั่งยาทั้งหมด 237 ครั้ง พบว่าชนิดที่พบบ่อยที่สุดคือ ไม่สั่งยาเดิมที่ผู้ป่วยสมควรได้รับจำนวน 75 ครั้ง (ร้อยละ 31.6) และความคลาดเคลื่อนในการเลือกขนาดยาหรืออัตราบริหาร 74 ครั้ง (ร้อยละ 31.2) ประเภทยาที่พบความคลาดเคลื่อนมากที่สุดคือ กลุ่มยาปฏิชีวนะ (ร้อยละ 24.5 หรือ 58 ครั้งจาก 237 ครั้ง) พบว่าร้อยละ 57 หรือ 136 ครั้งจาก 237 ครั้งมีความรุนแรงจัดอยู่ในกลุ่มที่ไม่เกิดอันตรายต่อผู้ป่วย สรุป: ความคลาดเคลื่อนในการสั่งยาที่ตรวจพบโดยเภสัชกรคลินิกสามารถพบได้ในหอผู้ป่วยอายุรกรรม ชนิดความคลาดเคลื่อนที่พบบ่อยที่สุดคือ การไม่สั่งยาเดิมที่ผู้ป่วยสมควรได้รับและความคลาดเคลื่อนในการเลือกขนาดยา ความรุนแรงของความคลาดเคลื่อนในการสั่งยาที่พบเป็นส่วนใหญ่ในการศึกษานี้คือ ไม่เกิดอันตรายต่อผู้ป่วย คำสำคัญ: ความคลาดเคลื่อนทางยา, ความคลาดเคลื่อนในการสั่งยา, เภสัชกรคลินิก Abstract Objective: To determine frequencies, types and severities of prescription errors in internal medicine wards. Methods: This retrospective descriptive study was conducted in male and female internal medicine wards at an academic hospital in Chiangmai, Thailand, between June 1st and October 31st, 2019. Recorded pharmaceutical care services by ward-based clinical pharmacists were collected to determine the type and severity of prescription errors. Types and severities of prescription errors were determined and presented as frequencies and percentage. Results: There were 12.4% of patients (149 out of 1,202) requiring pharmacists’ intervention for prescription errors. Of 237 pharmacists’ interventions, the most frequent medication errors were 75 omission errors (31.6%) and 74 dosing errors (31.2%). The most common type of medication involving pharmacists’ interventions was antimicrobial agents (24.5%, 58 out of 237 interventions). 57% or 136 out of 237 interventions were categorized as causing no harm to the patients. Conclusion: Prescription errors identified by ward-based clinical pharmacists commonly occurred in internal medicine wards. The omission errors and dosing errors were mostly detected. The majority of errors in this study were categorized as causing no harm to the patients. Keywords: medication error, prescription error, clinical pharmacistDownloads
References
Aronson JK. Medication errors: definitions and classification. Br J Clin Pharmacol 2009;67(6):599-604.
Guchelaar HJ, Colen HB, Kalmeijer MD, Hudson PT, Teepe-Twiss IM. Medication errors: hospital pharmacist perspective. Drugs 2005;65(13): 1735-1746.
Salmasi S, Khan TM, Hong YH, Ming LC, Wong TW. Medication errors in the Southeast Asian countries: a systematic review. PLoS One 2015; 10(9):e0136545. (doi: https://doi.org/10.1371/journal.pone.0136545)
Series QC. ASHP guidelines on preventing medication errors in hospitals. Am J Health-Syst Pharm 2018;75(19):1493-1517.
Developed through the ASHP Council on Pharmacy Practice and approved by the ASHP Board of Directors on April 13, 2012, and by the ASHP House of Delegates on June 10, 2012. ASHP statement on the pharmacist's role in medication reconciliation. Am J Health Syst Pharm 2013;70(5):453-456.
de Araújo BC, de Melo RC, de Bortoli MC, Bonfim JRA, Toma TS. How to prevent or reduce prescribing errors: an evidence brief for policy. Front Pharmacol 2019;10:439. (doi: 10.3389/fphar.2019.00439)
Lisby M, Nielsen LP, Mainz J. Errors in the medication process: frequency, type, and potential clinical consequences. Int J Qual Health Care 2005;17(1):15-22.
National Coordinating Council on Medical Error Reporting and Prevention. NCC MERP taxonomy of medication errors. 2001. (Accessed on Jul. 20, 2022, at https://www.nccmerp.org/taxonomy-medication-errors-now-available)
Assiri GA, Shebl NA, Mahmoud MA, et al. What is the epidemiology of medication errors, error-related adverse events and risk factors for errors in adults managed in community care contexts? A systematic review of the international literature. BMJ Open 2018;8(5):e019101. (doi: 10.1136/ bmjopen-2017-019101)
Alanazi MA, Tully MP, Lewis PJ. A systematic review of the prevalence and incidence of prescribing errors with high-risk medicines in hospitals. J Clin Pharm Ther 2016;41(3):239-245.
Lewis PJ, Dornan T, Taylor D, Tully MP, Wass V, Ashcroft DM. Prevalence, incidence and nature of prescribing errors in hospital inpatients: a systematic review. Drug Saf 2009;32(5):379-389.
Franklin BD, Reynolds M, Shebl NA, Burnett S, Jacklin A. Prescribing errors in hospital inpatients: a three-centre study of their prevalence, types and causes. Postgrad Med J 2011;87(1033):739-745.
Abdel-Qader DH, Harper L, Cantrill JA, Tully MP. Pharmacists' interventions in prescribing errors at hospital discharge: an observational study in the context of an electronic prescribing system in a UK teaching hospital. Drug Saf 2010;33(11):1027-1044.
Garau J, Bassetti M. Role of pharmacists in antimicrobial stewardship programmes. Int J Clin Pharm 2018;40(5):948-952.
Campbell RK. Etiology and effect on outcomes of hyperglycemia in hospitalized patients. Am J Health Syst Pharm 2007;64(10 Suppl 6):S4-8.
Nurgat ZA, Al-Jazairi AS, Abu-Shraie N, Al-Jedai A. Documenting clinical pharmacist intervention before and after the introduction of a web-based tool. Int J Clin Pharm 2011;33(2):200-207.
Downloads
Published
Issue
Section
License
ลิขสิทธิ์ (Copyright)
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารนี้ถือเป็นสิทธิ์ของไทยเภสัชศาสตร์และวิทยาการสุขภาพ การนำข้อความใด ๆ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของต้นฉบับไปตีพิมพ์ใหม่จะต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของต้นฉบับและวารสารก่อน
ความรับผิดชอบ (Responsibility)
ผลการวิจัยและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์ ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
