ผลการใช้โจทย์ปัญหาที่ให้คำตอบไม่ถูกต้อง และโจทย์ปัญหาแบบอัตนัยที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาทางฟิสิกส์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายประเทศกัมพูชา
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Hokleng Seang and Sakolrat Kaevdee
รับบทความ: 9 ธันวาคม 2561; แก้ไขบทความ: 19 เมษายน 2562; ยอมรับตีพิมพ์: 1 พฤษภาคม 2562
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ระดับความสามารถในการแก้ปัญหาทางฟิสิกส์แต่ละองค์ประกอบหลังเรียนของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายประเทศกัมพูชากลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาที่ให้คำตอบไม่ถูกต้องและกลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาแบบอัตนัย และ เปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการแก้ปัญหาทางฟิสิกส์หลังเรียนของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายประเทศกัมพูชาระหว่างกลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาที่ให้คำตอบไม่ถูกต้องกับกลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาแบบอัตนัย กลุ่มที่ศึกษาคือนักเรียนเกรด 10 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2560 จำนวน 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาที่ให้คำตอบไม่ถูกต้องมีนักเรียนจำนวน 44 คน และกลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาแบบอัตนัยมีนักเรียนจำนวน 43 คน จากโรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่ง ตำบลส่อมโบร์ อำเภอปราสาทส่อมโบร์ จังหวัดกำปงธม ประเทศกัมพูชา เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือแบบทดสอบความสามารถในการแก้ปัญหาทางฟิสิกส์ เรื่องกลศาสตร์ ที่มีค่าความยากระหว่าง 0.30–0.68 ค่าอำนาจจำแนกระหว่าง 0.22–0.40 ค่าความเที่ยงทั้งฉบับ 0.72 และค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่างผู้ตรวจให้คะแนน 0.99 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติทดสอบค่าเฉลี่ย สถิติทดสอบผลต่างค่าเฉลี่ย 2 กลุ่มที่เป็นอิสระต่อกัน และสถิติทดสอบไคสแควร์ ผลการวิจัยพบว่าระดับความสามารถในการแก้ปัญหาทางฟิสิกส์โดยภาพรวมหลังเรียนของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายประเทศกัมพูชากลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาที่ให้คำตอบไม่ถูกต้อง และกลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาแบบอัตนัยอยู่ในเกณฑ์ระดับไม่ผ่าน และมีคะแนนต่ำกว่าเกณฑ์ระดับดี (p > .05) โดยระดับความ สามารถในการแก้ปัญหาทางฟิสิกส์หลังเรียนในองค์ประกอบที่ 1 4 และ 5 ของนักเรียนกลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาที่ให้คำตอบไม่ถูกต้องอยู่ในเกณฑ์ระดับไม่ผ่านและมีคะแนนต่ำกว่าเกณฑ์ระดับดี (p > .05) ส่วนองค์ประกอบที่ 2 และ 3 อยู่ในเกณฑ์ระดับปานกลางและมีคะแนนไม่ตำกว่าเกณฑ์ระดับดี (p < .05) ระดับความสามารถในการแก้ปัญหาทางฟิสิกส์หลังเรียนในองค์ประกอบที่ 1 4 และ 5 ของนักเรียนกลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาแบบอัตนัยอยู่ในเกณฑ์ระดับไม่ผ่าน และองค์ประกอบที่ 2 และ 3 อยู่ในเกณฑ์ระดับปานกลาง ทุกองค์ประกอบมีคะแนนต่ำกว่าเกณฑ์ระดับดี (p > .05) และคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการแก้ปัญหาทางฟิสิกส์หลังเรียนของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายประเทศกัมพูชาระหว่างกลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาที่ให้คำตอบไม่ถูกต้องกับกลุ่มที่เรียนด้วยโจทย์ปัญหาแบบอัตนัยไม่แตกต่างกัน
คำสำคัญ: โจทย์ปัญหาที่ให้คำตอบไม่ถูกต้อง โจทย์ปัญหาแบบอัตนัย ความสามารถในการแก้ปัญหาทางฟิสิกส์ ประเทศกัมพูชา
Abstract
This study was a quasi–experimental research. The objectives of this research were to analyze level of problem–solving abilities in Physics each component of high school students in Cambodia group learning with problem with erroneous solution and group learning with problem solution essay and to compare the mean score of problem–solving abilities in Physics of high school students in Cambodia between group learning with problem with erroneous solution and group learning with problem solution essay. The study groups were 10th grade students in their first semester of the academic year 2017 at a high school located in Sambo Commune, Prasat Sambo District, Kompongthom Province, Cambodia. The number of first group taught with problem with erroneous solution was 44, and the number of second group taught with problem solution essay was 43. The research instrument was the problem–solving ability in Physics test about Mechanic with the items’ difficulty value between 0.33–0.68, the items’ discrimination value between 0.22–0.40, the acceptable reliability (alpha = 0.72), and the acceptable inter-rater reliability (alpha = 0.99). The data were analyzed by one sample t–test, independent sample t–test and Chi–square test. The results showed that level of problem–solving abilities in Physics of high school students in Cambodia group learning with problem with erroneous solution and group learning with problem solution essay did not reach the passing score and got scores lower than good criteria (p > .05). Level of problem–solving abilities in Physics consisting of first, fourth and fifth components of group learning with problem with erroneous solution did not reach the passing score and got scores lower than good criteria (p > .05). Second and third components were in middle criteria and the score was not lower than good criteria (p < .05). Level of problem–solving abilities in Physics consisting of first, fourth and fifth components of group learning with problem solution essay did not reach the passing score. Second and third components were in middle criteria. All components got scores lower than good criteria (p > .05). The mean score of problem–solving abilities in Physics of high school students in Cambodia between group learning with problem with erroneous solution and group learning with problem solution essay was not significantly different.
Keywords: Problem with erroneous solutions, Problem solution essay, Problem–solving abilities in Physics, Cambodia
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
Adams, D. M., McLaren, B. M., Durkin, K., Mayer, R. E., Rittle–Johnson, B., Isotani, S., and van Velsen, M. (2014). Using erroneous examples to improve mathematics learning with a web–based tutoring system. Computers in Human Behavior 36: 401–411.
Ailabouni, S., Safadi, R., and Yerushalmi, E. (2014). The impact of diagnosing teacher–made erroneous solutions, with the aid of on–line prompts and feedback, on students’ diagnostic skills. Proceedings of the 9th Chais Conference for Innovation in Learning Technologies: Learning in the Technological Era. Raanana: The Open University of Israel.
Boobpachote, A. (2015). Effect of Using Problem Posing in Organizing Learning Activities on Physics Problem Solving Abilities and Physics Concepts of Upper Secondary Students of Chulalongkorn University Demonstration Secondary School. Fund for Research in Fac-ulty of Education. Bangkok: Chulalonkorn University. (in Thai)
Chekuri, N. R. (1996). A Physics Problem Solving Model for Developing Interpretation Skills. Doctor of Education Thesis (Curriculum and Instruction). Ann Arbor: University of Cincinnati.
Chuchuer, O. (2011). Effects of Physics Instruction Using Strategic Knowledge Construction on Problem Solving Ability and Concepts of Momentum and Impulse of Upper Secondary School Students. Master of Education Thesis (Science Education). Bangkok: Chulalongkorn University. (in Thai)
Docktor, J. L., Dornfeld, J., Frodermann, E., Heller, K., Hsu, L., Jackson, K. A., Mason, A., Ryan, Q. X. and Yang, J. (2016). Assessing student written problem solutions: A problem–solving rubric with application to introductory physics. Physical Review Physics Education Research 12(1): 1–18.
Gok, T., and Silay, I. (2008). Effects of problem–solving strategies teaching on the problem-solving attitudes of cooperative learning groups in physics education 1. Journal of Theory and Practice in Education 4(2): 253–266.
Große, C. S., and Renkl, A. (2007). Finding and fixing errors in worked examples: Can this foster learning outcomes?. Learning and Instruction 17(6): 612–634.
Heller, P., Keith, R., and Anderson, S. (1992). Teaching problem solving through cooperative grouping. Part 1: Group versus individual problem solving. American Journal of Physics 60(7): 627–636.
Hollabaugh, M. (1995). Physics Problem Solving in Cooperative Learning Groups. Doctor of Philosophy Thesis. Minneapolis: University of Minnesota.
Huffman, D. (1997). Effect of explicit problem solving instruction on high school students’ problem–solving performance and conceptual understanding of physics. Journal of Research in Science Teaching 34(6): 551–570.
McLaren, B., Adams, D., Durkin, K., Goguadze, G., Mayer, R., Rittle–Johnson, B., Sosnobsky, S., Isotani, S., and van Velsen, M. (2012). To err is human, to explain and correct is divine: A study of interactive erroneous examples with middle school math students. Proceedings of ECTEL 2012: Seventh European Conference on Technology Enhanced Learning, LNCS 7563. Berlin: Springer.
Ministry of Education Young and Sport of Cambodia. (2017). The Organization and the Procedure of the Baccalaureate Examination in the Academic year 2016-2017. Phnom Penh: Department of General Sec-ondary Education. Retrieved from https:// drive.google.com/file/d/0B1ekqZE5ZIUJdmJSSzQtTk9XNmM/view. (in Khmer)
Pol, H. J. (2009). Computer Based Instructional Support during Physics Problem Solving: A Case for Student Control. Groningen: University Library Groningen.
Saksuparb, K. (2013). Development of an Instructional Model (PECA) with Emphasis on Physics Problems Solving Ability of Upper Secondary Students. Doctor of Education Thesis (Science Education). Banngkok: Srinakharinwirot University. (in Thai)
The Institute for the Promotion of Teaching Science and Technology. (2010). 1st Physics Teacher’s Book for grade 10–12. Bangkok: Office of the Welfare Promotion Commission for Teachers and Education Personnel (Lat Phrao). (in Thai)
Tsovaltzi, D., McLaren, B. M., Melis, E., and Meyer, A.–K. (2012). Erroneous examples: effects on learning fractions in a web–based setting. International Journal of Technology Enhanced Learning 4(3/4): 191–230.
Yerushalmi, E. (2014). Problem solving vs. troubleshooting tasks: The case of sixth–grade students studying simple electric circuits. International Journal of Science and Mathematics Education 12(6): 1341–1366.
Yerushalmi, E., Puterkovsky, M., and Bagno, E. (2013). Knowledge integration while interacting with an online troubleshooting activity. Journal of Science Education and Technology 22(4): 463–474.