โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของตัวแปรพื้นฐานความรู้ตัวแปรการเข้าชั้นเรียน ปัจจัยการเรียนรู้โดยใช้ทีมเป็นฐาน และปัจจัยการเรียนรู้โดยใช้ปัญหา เป็นฐานที่ส่งผลต่อผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับผู้เรียน

Abstract

บทคัดย่อ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาตัวแปรพื้นฐานความรู้ตัวแปรการเข้าชั้นเรียนปัจจัยการเรียนรู้โดยใช้ทีมเป็นฐาน และปัจจัยการเรียนรู้โดยใช้ปัญหา เป็นฐานที่ส่งผลต่อผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับผู้เรียนโดยการวิเคราะห์ตัวแปรเชิงสาเหตุด้วยโปรแกรมเอมอส (AMOS) และสังเคราะห์แนวคิดในการพัฒนาทักษะและคุณลักษณะของบัณฑิตที่พึงประสงค์ในศตวรรษที่ 21 มาเป็นพื้นฐานในการพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุโดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษา จำนวน 58 คน ที่เรียนวิชา LB331:Thai Studiesซึ่งเป็นวิชาเลือกเสรีของคณะมนุษยศาสตร์ ในภาคฤดูร้อน ปีการศึกษา 2556 ของมหาวิทยาลัยกรุงเทพ โดยสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม (Cluster Sampling) จากนักศึกษาที่มีเพศ พื้นฐานความรู้ คณะ และชั้นปีคละกันไป [1]อาจารย์ประจำสาขาวิชาการอุดมศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ 2รองศาสตราจารย์, นักวิจัยอิสระ E-mail : wathna.s@bu.ac.th 3อาจารย์ประจำสำนักพัฒนาคุณภาพการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพ E-mail : prapasri.p@bu.ac.th  ผลการวิจัยพบว่าโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของตัวแปรพื้นฐานความรู้ตัวแปรการเข้าชั้นเรียนปัจจัย การเรียนรู้โดยใช้ทีมเป็นฐาน และปัจจัยการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน ที่ส่งผลต่อผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับผู้เรียนสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ และตัวแปรพื้นฐานความรู้ ส่งผลโดยตรงทางบวกต่อการเข้าชั้นเรียน ด้วยน้ำหนักมาตรฐานเท่ากับ 0.27 การเข้าชั้นเรียนส่งผลโดยตรงทางบวกต่อปัจจัยการเรียนรู้โดยใช้ทีมเป็นฐานด้วยน้ำหนักมาตรฐานเท่ากับ 0.33 ปัจจัยการเรียนรู้โดยใช้ทีมเป็นฐานส่งโดยตรงทางบวกต่อปัจจัยการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานด้วยน้ำหนักมาตรฐานเท่ากับ 0.75 และปัจจัยการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานส่งผลโดยตรงทางบวกต่อตัวแปรผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับผู้เรียนด้วยน้ำหนักมาตรฐานเท่ากับ 0.94   คำสำคัญ : พื้นฐานความรู้ การเข้าชั้นเรียน การเรียนรู้ด้วยทีมเป็นฐาน การเรียนรู้ด้วยปัญหาเป็นฐาน ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับผู้เรียน