การศึกษาความท้อถอยทางการเรียนและการสร้างโปรแกรมเพื่อลดความ ท้อถอยทางการเรียนของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4

Abstract

บทคัดย่องานวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความท้อถอยทางการเรียนและการสร้างโปรแกรมเพื่อลดความท้อถอยทางการเรียนของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4โรงเรียนวัดหลวงวิทยา จังหวัดศรีสะเกษ และเพื่อเปรียบเทียบความท้อถอยทางการเรียน ก่อนและหลังการเข้าร่วมโปรแกรม แหล่งข้อมูลที่ศึกษาเป็นนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนวัดหลวงวิทยา จังหวัดศรีสะเกษ ปีการศึกษา 2552 จำนวน 300 คน กลุ่มตัวอย่างที่เข้าร่วมโปรแกรมเพื่อลดความท้อถอยทางการเรียนเป็นนักเรียนที่มีคะแนนความท้อถอยทางการเรียนตั้งแต่เปอร์เซ็นไทล์ที่ 75 ขึ้นไป จำนวน 75 คน แล้วสอบถามความสมัครใจของนักเรียน ได้นักเรียนจำนวน 30 คนจึงได้ทำการสุ่มอย่างง่ายอีกครั้งเพื่อเลือกกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปของนักเรียนแบบสอบถามความท้อถอยทางการเรียน ซึ่งมีค่าอำนาจจำแนก (r) 0.243-0.665 ค่าความเชื่อมั่น 0.921 แบบสอบถามแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ซึ่งมีค่าอำนาจจำแนก (r)0.250-0.626 ค่าความเชื่อมั่น 0.928 และโปรแกรมเพื่อลดความท้อถอยทางการเรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ t-test Dependent Samples, t-test IndependentSamplesผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้1. การศึกษาความท้อถอยทางการเรียนของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 อยู่ในระดับปานกลาง เมื่อจำแนกตามเพศ เพศชายกับเพศหญิงมีความท้อถอยทางการเรียนอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนแรงจูงใจ ใฝ่สัมฤทธิ์ทุกระดับอยู่ในระดับปานกลาง2. หลังเข้าร่วมโปรแกรมเพื่อลดความท้อถอยทางการเรียน นักเรียนมีความท้อถอยทางการเรียนลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และกลุ่มทดลองที่เข้าร่วมโปรแกรมเพื่อลดความท้อถอยทางการเรียน มีความท้อถอยทางการเรียนต่ำกว่ากลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เข้าร่วมโปรแกรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01คำสำคัญ : ความท้อถอยทางการเรียน โปรแกรมเพื่อลดความท้อถอยทางการเรียน