การประเมินความสำเร็จทางสิ่งแวดล้อมศึกษาจากงานวิจัยในรอบ 1 ทศวรรษ ของหลักสูตรการมัธยมศึกษากลุ่มการสอนสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

Abstract

บทคัดย่อการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์และสังเคราะห์งานวิจัยหลักสูตรการมัธยมศึกษากลุ่มการสอนสิ่งแวดล้อม ของคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2545–2555 โดยใช้กระบวนการวิจัยแบบมีส่วนร่วมจากนักวิชาการด้านสิ่งแวดล้อมศึกษาจำนวน 16 คน เพื่อกำหนดดัชนีและเกณฑ์ในการประเมินงานวิจัยผลการวิจัยพบว่า การจัดกิจกรรมภาคสนามหรือนอกสถานที่คือสื่อและอุปกรณ์ที่เหมาะสมมากที่สุด มีค่าความสำคัญเท่ากับ 3.87 รองมาคือ จุดมุ่งหมายของงานวิจัยด้านความตระหนักทางสิ่งแวดล้อม มีค่าความสำคัญเท่ากับ 3.81 อันดับสามคือ กระบวนการถ่ายทอดความรู้ที่ทันต่อเหตุการณ์และปรับให้เข้ากับสถานที่ได้อย่างเหมาะสม มีค่าความสำคัญเท่ากับ3.75 อันดับสี่คือ สาระของความรู้ที่เน้นการบูรณาการความรู้ทั้งด้านเศรษฐกิจ สังคมและนิเวศวิทยา มีค่าความสำคัญเท่ากับ 3.68 และอันดับสุดท้ายคือ การวัดและการประเมินผลที่จะต้องมีเป้าหมายอย่างชัดเจนและให้ความสำคัญในเรื่องความตระหนักต่อปัญหาทางสิ่งแวดล้อม มีค่าความสำคัญเท่ากับ 3.62 ผลจากการสังเคราะห์งานวิจัยทั้งหมดพบว่าจากงานวิจัยทั้งหมด 74 ฉบับ มีงานวิจัยที่มีการจัดกิจกรรมนอกสถานที่ จำนวน 30 ฉบับ หรือคิดเป็นร้อยละ 40.54ของงานวิจัยทั้งหมด จำแนกเป็นงานวิจัยเชิงสำรวจจำนวน 14 ฉบับ ส่วนที่เหลืออีก 17 ฉบับ เป็นงานวิจัยเชิงทดลอง งานวิจัยที่มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความตระหนักทางสิ่งแวดล้อมมีจำนวน 11 ฉบับ หรือคิดเป็นร้อยละ 14.86 ของงานวิจัยทั้งหมด แต่สำหรับงานวิจัยที่มีการจัดกิจกรรมนอกสถานที่และมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความตระหนักแก่กลุ่มเป้าหมายมีเพียงฉบับเดียว หรือคิดเป็นร้อยละ 1.35 ของงานวิจัยทั้งหมดคำสำคัญ : การถ่ายทอดความรู้ สิ่งแวดล้อมศึกษาชุมชนNullika Tojinda1อาจา