ปัจจัยด้านภูมิอากาศและจุดความร้อนส่งผลต่อปริมาณฝุ่น PM 2.5 ในจังหวัดลำปาง
Main Article Content
Abstract
Prasert Sumethavanich
รับบทความ: 26 ตุลาคม 2566; แก้ไขบทความ: 5 มีนาคม 2567; ยอมรับตีพิมพ์: 12 มีนาคม 2567; ตีพิมพ์ออนไลน์: 9 พฤษภาคม 2567
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวางเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านภูมิอากาศและจุดความร้อนที่ส่งต่อปริมาณฝุ่น PM 2.5 ที่เกิดขึ้นในพื้นที่จังหวัดลำปาง โดยใช้ฐานข้อมูลสภาพอากาศและข้อมูลปริมาณฝุ่นละอองที่วัดค่าจากสถานีตรวจสภาพอากาศ ตำบล พระบาท อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง และจำนวนจุดความร้อนจากฐานข้อมูลของศูนย์ป้องกันแก้ไขปัญหาไฟป่าและหมอกควันของการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค อำเภอแม่เมาะ จังหวัดลำปาง เก็บข้อมูลตั้งแต่วันที่ 1 ตุลาคม 2565 ถึง 31 กรกฎาคม 2566 ข้อมูลตัวแปรที่ได้นํามาวิเคราะห์ด้วย binary logistic regression, Pearson’s correlation และ path analysis และวิเคราะห์หาความสัมพันธ์เชิงเส้นของตัวแปรด้วย multiple regression, ANOVA test และ R2 โดยใช้ระดับนัยสําคัญทางสถิติที่ p < 0.05 ผลการ ศึกษาพบว่าจำนวนจุดความร้อน (X1) และความชื้นสัมพัทธ์ (X2) เป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อปริมาณฝุ่น PM 2.5 (Y) โดยที่จำนวนจุดความร้อนมีความสัมพันธ์ในทิศทางเชิงบวกกับปริมาณฝุ่น (r = 0.680, p < 0.001) และความชื้นสัมพัทธ์มีความสัมพันธ์ในทิศทางเชิงลบกับปริมาณฝุ่น (r = –0.707, p < 0.001) การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอนพบว่า ความสัมพันธ์ดังกล่าวอยู่ในรูปแบบสมการดังนี้ Y = 0.118(X1)–1.453(X2)+122.477 โดยสามารถพยากรณ์การส่งผลได้ร้อยละ 59.9 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001)
คำสำคัญ: ฝุ่นขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางน้อยกว่า 2.5 ไมโครเมตร จุดความร้อน ความชื้นสัมพัทธ์
Abstract
This study is analytical cross–sectional study to investigate the relationship among climate factor, hotspot and PM 2.5 in the area of Lampang province. The weather information and the data of the amount of PM 2.5 dust acquired from the weather station at Phra Bat sub–district, Muang district, Lampang province. The number of hotspot acquired from the database of the Forest Fire and Smog Prevention Center at Mae Moh district, Lampang province. The data had collected from 1 October 2022 to 31 July 2023. All variables were analyzed by binary logistic regression, Pearson’s correlation and path analysis. The linear correlation among variables were analyzed by multiple regression, ANOVA test and R2 with statistical significance at p < 0.05. The study showed that the number of hotspot (X1) and relative humidity (X2) were the causing factor of PM 2.5 dust (Y). The amount of PM 2.5 was statistically significant positive correlation with the number of hotspot (r = 0.680, p < 0.001) and negative correlation with relative humidity (r = –0.707, p < 0.001). The stepwise multiple regression analysis resulted the variable relationship as Y = 0.118(X1)–1.453(X2)+122.477. This equation can predict the effect for 59.9% with the statistical significance (p < 0.001)
Keywords: Particulate matter 2.5, Hotspot, Relative humidity
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
Alias, M., Hamzah, Z., and Kenn, L. S. (2007). PM10 and total suspended particulates (TSP) measurements in various power stations. The Malaysian Journal of Analytical Sciences 11(1): 255–261.
Amnauylawjarurn, T., Kreusuwun, J., Towta, S., and Siriwittayakorn, K. (2010). Dispersion of particulate matter (PM10) from forest fires in Chiang Mai, Thailand. Chiang Mai Journal of Science 37(1): 39–47. (in Thai)
Department of Pollution Control. (2021). Report on the Situation and Management of Air and Noise Pollution in Thailand. Ministry of Natural Resources and Environment. Retrieved from http://air4thai.com/tagoV2/tago_file/books/book_file, October 23, 2022. (in Thai)
Environment and Pollution Control Office 2. (2022). Report on Smoke and Forest Fire Situation. Ministry of Natural Resources and Environment. Retrieved from https://reo02.mnre.go.th/attachment/iu/download. php, Febuary 15, 2023. (in Thai)
Holmes, N. S., and Morawska, L. (2006). A review of dispersion modelling and its application to the dispersion of particles: An overview of different dispersion models available. Atmospheric Environment 40(1): 5902–5928.
Jaein, I. J., Rokjin, J. P., and Daeok, Y. (2008). Effects of Siberian forest fires on air quality in East Asia during May 2003 and its climate implication. Atmospheric Environment 42(1): 8910–8922.
Kanidta, C., and Natphasuth, P. (2020). Emis-sion source impact and problem solving and management on PM 2.5 in the Northern part of Thailand. Journal of the Association of Researchers 25(1): 461–474. (in Thai)
Mankan, W. (2017). The causing factors of the smog phenomenon in Lampang basin, Burapha Science Journal 22(1): 226–236. (in Thai)
Pothirat, C., Chaiwong, W., Liwsrisakun, C., and Bumroongkit, C. (2019). Influence of particulate matter during seasonal smog on quality of life and lung function in patients with chronic obstructive pulmonary disease. International Journal of Environmental Research and Public Health 16(1): 106–121.
Somporn, C., Chakrit, C., and Wan, W. (2018). Investigation of monitor and classify biomass burning area in nine provinces of Northern Thailand to assess pollutant distribution and moving of air pollutant for planning to particulate matter smog. Thailand Science Research and Innovation 25(1): 461–471. (in Thai)
Sukcharoen, W., Tangaromsuk, P., Sontiatchara, M., Waithayakul, K., Savedkairop, C., Pooponget, J., Kengkoom, R., Bhubhanil, S., and Lapmanee, S. (2020). The study on Thailand’s particulate matter 2.5 (PM 2.5) management in accordance with the World Health Organization (WHO) Guidelines. Vajira Medical Journal 64(5): 345–356. (in Thai)
Suthinee, D. (2015). Forest fire and haze management: Lessons learned from the multi–stakeholder collaborative management in Chiang Mai province. Journal of Social Sciences 27(2): 123–126. (in Thai)
Thailand Environment Institute. (2019). The Project on Driving Directions of National Reform on Public Access to Information on Environment and Public Health. King Prajadhipok’s Institute. Retrieved from https://www.tei.or.th/en/publi cation_free.php, November 18, 2022. (in Thai)
Wiriya, W., Prapamontol, T., and Chantara, S. (2012). PM10–bound polycyclic aromatic hydrocarbons in Chiang Mai Thailand: Seasonal variations, source identification, health risk assessment and their relationship to air–mass movement. Atmospheric Research 124(1): 109–122.