บทสนทนาตลกที่พบในรายการ “แฉ”: การวิเคราะห์บทสนทนา (CONVERSATIONAL JOKING IN THE THAI TV SHOW “CHAE”: CONVERSATIONAL ANALYSIS)
Abstract
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์โครงสร้าง รูปแบบ และหน้าที่ของความตลกในบทสนทนาตลก ในรายการ “แฉ” โดยใช้กรอบแนวคิดของ Norrick [1] ในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิเคราะห์พบว่า โครงสร้างความตลกในบทสนทนาตลกในรายการ “แฉ” มีองค์ประกอบ 3 องค์ประกอบ คือ 1) การนำเรื่องหรือเนื้อความ 2) การส่งมุกตลก และ 3) การยิงมุกตลก โดยการส่งมุกตลกสามารถปรากฏหรือไม่ปรากฏได้ในการสนทนาตลก ส่วนรูปแบบของความตลกในบทสนทนาตลกในรายการ “แฉ” ที่พบมากที่สุด คือ เกร็ดขำขัน ที่เป็นประสบการณ์ของผู้เล่าเป็นส่วนใหญ่ รองลงมา คือ การแฝงนัย และการเล่นคำ ตามลำดับ นอกจากนี้ จากการวิเคราะห์พบหน้าที่ของความตลกในบทสนทนาตลก คือ หน้าที่การสร้างความสัมพันธ์ที่ดี รองลงมา คือ หน้าที่แสดงความก้าวร้าว สะท้อนให้เห็นถึงการใช้เรื่องตลกในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีซึ่งเป็นลักษณะนิสัยอย่างหนึ่งของคนไทย คำสำคัญ: ความตลก บทสนทนาตลก เรื่องตลก The objective of this research was to analyze the structure, form and interpersonal function of conversational humor in the “Chare” TV show using Norrick’s framework [1]. The results revealed that the structure of humorous discourse in the “Chare” program consisted of three components: 1) build-up 2) pivot and 3) punchline. Pivot may or may not appear in the conversational joking. The most common form of humor in conversational joking was personal anecdotes, which were mostly experienced by the narrator, followed by irony and wordplay. In addition, the analysis revealed that the functions of conversational humor include rapport, followed by aggression. The research shows that the use of jokes in creating good relationship is one of the characteristics of Thai people. Keywords: Humor, Conversational Joking, JokesDownloads
References
Norrick, N. R. (2003). Issues in conversational joking. Journal of Pragmatics, 35(9), 1333-1359.
นิตยา พ่วงดี, และวาสินี วิเศษฤทธิ์. (2560). ประสบการณ์ของหัวหน้าหอผู้ป่วยในการใช้อารมณ์ขัน เพื่อการจัดการสถานการณ์ตึงเครียดในหอผู้ป่วย. วารสารเกื้อการุณย์, 24(1), 55-69.
Oring, E. (1989). Between jokes and tales: on the nature of punch lines. In Humor: International Journal of Humor Research, 2(4), 349-364.
Alexander, R. J. (1996). The Status of Verbal Humor in British Society: Contextual Aspects of English Humor. London: Routledge.
Rutter, J. (1997). Stand-Up as Interaction: Performance and Audience in Comedy Venus. Dissertation, Ph.D. (Sociology). Manchester: Graduate School University of Salford.
Koestler, Arthur. (1964). The Act of Creation. New York: Macmillan.
Ruskin, V. (1985). Semantic Mechanisms of Humor. Dordrecht: D. Reidel.
Hobbes, T. (1909). Leviathan. London: Oxford University Press.
Mulder, M. P., & Nijholt, A. (2002). Humour Research: State of Art. (CTIT Technical Report Series; No. 02-34). Centre for Telematics and Information Technology. Retrieved from http://www.ub.utwente.nl/webdocs/ctit/1/0000009e.pdf
Norrick, N. R. (1993). Conversational Joking: Humor in Everyday Talk. Bloomington: Indiana University Press.
ปรียนันทนา พงษ์ไพบูลย์. (2557). “ยิ้มสยาม” ในมุมมองของชาวต่างชาติในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Srinakharinwirot Research and Development (Journal of Humanities and Social Sciences)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
