อิทธิพลตัวแปรคั่นกลางของความเสี่ยงบริษัทต่อความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาที่ผู้บริหารสูงสุดดำรงตำแหน่งกับผลการดำเนินงาน (THE MEDIATING EFFECT OF FIRM RISK ON THE RELATIONSHIP BETWEEN CEO TENURE AND FIRM PERFORMANCE)
Abstract
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาอิทธิพลทางตรงระหว่างระยะเวลาที่ผู้บริหารสูงสุดดำรงตำแหน่งกับผลการดำเนินงานของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย และตลาดหลักทรัพย์ เอ็ม เอ ไอ และ (2) เพื่อศึกษาอิทธิพลทางอ้อมระหว่างระยะเวลาที่ผู้บริหารสูงสุดดำรงตำแหน่งกับผลการดำเนินงานโดยใช้ความเสี่ยงของบริษัทเป็นตัวแปรคั่นกลาง สถิติที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และ 2) สถิติการวิเคราะห์ตัวแบบสมการโครงสร้าง (SEM) โดยใช้โปรแกรม IBM SPSS Statistics ผลงานวิจัยพบว่า (1) ระยะเวลาที่ประธานเจ้าหน้าที่บริหารดำรงตำแหน่งมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับผลการดำเนินงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับนัยสำคัญ 0.01 ยิ่งซึ่งสอดคล้องกับทฤษฎีผู้พิทักษ์ผลประโยชน์ (Stewardship Theory) ที่อธิบายได้ว่าผู้บริหารทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์ (Steward) เพื่อรักษาผลประโยชน์ขององค์กรมากกว่าผลประโยชน์ส่วนตัว ผลงานวิจัย (2) การศึกษาความสัมพันธ์ทางอ้อมระหว่างระยะเวลาที่ผู้บริหารสูงสุดดำรงตำแหน่งกับผลการดำเนินงาน โดยใช้ความเสี่ยงบริษัทเป็นตัวแปรคั่นกลาง ผลจากการวิเคราะห์ตัวแบบสมการโครงสร้างพบว่า ความเสี่ยงบริษัททำหน้าที่เป็นตัวแปรคั่นกลางส่งผ่านแบบบางส่วน (Partial Mediation) ที่มีอิทธิพลทำให้ความสัมพันธ์ระยะเวลาที่ผู้บริหารสูงสุดดำรงตำแหน่งต่อผลการดำเนินงานลดลงแต่ยังคงมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับนัยสำคัญ 0.01 ความเสี่ยงบริษัทที่ทำหน้าที่เป็นตัวแปรคั่นกลางทำให้ทราบความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างตัวแปร ผลการทดสอบพบว่า ระยะเวลาที่ผู้บริหารสูงสุดดำรงตำแหน่งมีความสัมพันธ์เชิงลบกับความเสี่ยงบริษัทอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับนัยสำคัญ 0.01 สอดคล้องกับทฤษฎีตัวแทนที่อธิบายว่าผู้บริหารไม่กล้าที่จะลงทุนในโครงการที่มีความเสี่ยงแต่ให้ผลตอบแทนสูง เพราะการลงทุนที่ผิดพลาดจะก่อให้เกิดผลกระทบต่อตำแหน่งหน้าที่ นอกจากนี้ผลการทดสอบพบว่า ความเสี่ยงบริษัทมีความสัมพันธ์เชิงลบกับผลการดำเนินงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับนัยสำคัญ 0.01 แสดงว่ายิ่งความเสี่ยงมากจะส่งผลในเชิงลบให้แก่ผลการดำเนินงานของบริษัท คำสำคัญ: ระยะเวลาที่ผู้บริหารสูงสุดดำรงตำแหน่ง ความเสี่ยงของบริษัท ผลการดำเนินงาน ตัวแปรคั่นกลาง Objectives of this research are (1) to study the relationship between the CEO Tenure and firm performance of listed firm on the Stock Exchange of Thailand and Market for Alternative Investment. (2) to study the mediator influence of firm risks on the relationship between CEO tenure and firm performance. Statistical method conduced in this research consists of (1) the descriptive statistics and (2) the analyzed statistics of structural equation model (SEM) via SPSS program. The research found that (1) It is a direct relationship between CEO tenure and firm performance and CEO tenure has significant positive association with the performance at 0.01 level. This output is consistent with the Stewardship Theory, explaining that management acts as a steward to protect the organization's interests rather than personal interests. (2) a study of indirect relationship between CEO tenure and firm performance using firm risk as a mediator variable. The results of the structural equation model analysis showed that firm risk is a partial mediator. The impact of firm risk causes the relationship between CEO tenure and firm performance declined. But this relationship is still significant at the 0.01 level. The mediator effect of firm risk can be used to reveal the complex relationship between variables. The results showed that CEO tenure is significantly negative to firm risk at 0.01 level. This is consistent with the Agency Theory. This theory explains that management is unwilling to invest in risky but high-yield projects because the wrong investment may have an impact on the job position. In addition, the results showed that the firm risk was significantly negative to the firm performance at 0.01 level. It indicates that the greater the risk, the more negative the firm performance. Keywords: CEO Tenure, Firm Risk, Firm Performance, MediatorDownloads
References
สำนักข่าวอิศรา. (2563). ไทยพาณิชย์’ เปิดเออรี่รีฯ รอบสอง ชดเชยสูงสุด 33.3 เดือน-ลดอายุเหลือ 50 ปีขึ้นไป.สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม 2563, จาก https://www.isranews.org/article/isranews-short-news/92526-scb-early-retirement-2-50-Year.html
ผู้จัดการออนไลน์. (2564). เครือบางกอกโพสต์ ประกาศเออร์ลีรีไทร์ ชดเชย พนง. สูงสุด 400 วัน. สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม 2563, จาก https://mgronline.com/onlinesection/detail/9640000000370
ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. (2558). อดีต CEO กลับมาเป็นกรรมการของบริษัทเหมาะสมหรือไม่อย่างไร. สืบค้นเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2563, จาก https://www.setsustainability.com/download/qs3pxyrmw1vefch
Dikolli, S. S., Mayew, W. J., & Nanda, D. (2014). CEO Tenure and The Performance-Turnover Relation. Review of Accounting Studies, 19(1), 281-327.
Boling, J. R., Pieper, T. M., & Covin, J. G. (2015), CEO Tenure and Entrepreneurial Orientation within Family and Nonfamily Firms. Entrepreneurship: Theory and Practice, 40(4), 891-913.
Goyal, V. K., & Park, C. W. (2002). Board Leadership Structure and CEO Turnover. Journal of Corporate Finance, 8(1), 49-66.
Luo, X., Kanuri, V. K., & Andrews, M. (2014). How Does CEO Tenure Matter? The Mediating Role of Firm-Employee and Firm-Customer Relationships. Strategic Management Journal, 35(4), 492-511.
Jensen, M. C., & Meckling, W. H. (1976). Theory of The Firm: Managerial Behavior, Agency Costs and Ownership Structure. Journal of Financial Economics, 3(4), 305-360.
McColgan, P. (2002). Agency Theory and Corporate Governance: A Review of the Literature from a UK Perspective. Working Paper. University of Strathclyde. Retrieved November 11, 2020, from http://zyzx.haust.edu.cn/moocresource/data/20090601/U/
gresham2007077/video/journal.pdf
Donaldson, L., & Davis, J. H. (1991). Stewardship Theory or Agency Theory: CEO Governance and Shareholder Returns. Australian Journal of Management, 16(1), 49-64.
Baron, R. M., & Kenny, D. A. (1986). The Moderator-Mediator Variable Distinction in Social Psychological Research: Conceptual, Strategic, and Statistical Considerations. Journal or Personality and Social Psychology, 51(6), 1173-1182.
Henderson, A. D., Miller, D., & Hambrick, D. C. (2006). How Quickly do CEOs Become Obsolete? Industry Dynamism, CEO Tenure, and Company Performance. Strategic Management Journal, 27(5), 447-460.
Wang, H. C., He, J., & Mahoney, J. T. (2009). Firm‐Specific Knowledge Resources and Competitive Advantage: The Roles of Economic‐and Relationship‐Based Employee Governance Mechanisms. Strategic Management Journal, 30(12), 1265-1285.
March, J. G. (1991). Exploration and Exploitation in Organizational Learning. Organization Science, 2(1), 71-87.
Vera, D., & Crossan, M. (2004). Strategic Leadership and Organizational Learning. Academy of Management Review, 29(2), 222-240.
ภิญญดาพัชญ์ ชัยจรัสเจริญลาภ. (2558). คุณลักษณะของผู้บริหารสูงสุดและผลการดําเนินงานของบริษัท : กรณีศึกษาบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพยแห่งประเทศไทย (SET100). ปริญญาวิทยาศาสตร์บัณฑิต (สาขาการเงิน). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
Dong, C., & Yudan, Z. (2012). CEO Tenure and Risk-Taking, SSRN Electronic Journal. Retrieved October 22, 2020, from https://doi.org/10.2139/ssrn.2038064
Fiegenbaum, A., & Thomas, H. (1986). Dynamic and Risk Return Measurement Perspectives on Bowman's Risk-Return Paradox for Strategic Management: An Empirical Study. Strategic Management Journal, 7(5), 395-407.
แววดาว พรมเสน. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างความเสี่ยงกับตัวชี้วัด ผลการดำเนินงานของบริษัทจดทะเบียน ในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 40(2), 83-102.
Bettis, A. R., & Mahajan, V. (1985). Risk/Return Performance of Diversified Firms. Management Science, 31(7), 785-799.
Guo, L., Jalal, A., & Khaksari, S. (2015). Bank Executive Compensation Structure, Risk Taking and the Financial Crisis. Review of Quantitative Finance and Accounting, 45(3), 609-639.
Meijer, M. (2017). CEO Compensation and Risk-Taking: Evidence from The US Banking Industry. Master of Science in Finance. Department of Finance. Tilburg University. Retrieved December 1, 2020, from http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:cDdVkR8FytsJ:arno.uvt.nl/show.cgi%3Ffid%3D145043+&cd=1&hl=en&ct=clnk&gl=th
Berger, P. G., Ofek, E., & Yermack, D. L. (1997). Managerial Entrenchment and Capital Structure Decisions. The Journal of Finance, 52(4), 1411-1438.
Kim, K., & Buchanan, R. (2011). CEO Duality Leadership and Firm Risk-Taking Propensity. Journal of Applied Business Research, 24(1), 27-41.
Pituch, K. A., & Stevens, J. P. (2016). Applied Multivariate Statistics for the Social Sciences. Sixth Edition. NY: Routledge.
Saleh, M. W. A., Shurafa, R., Shukeri, S. N., Nour, A. I., & Maigosh, Z. S. (2020). The Effect of Board Multiple Directorships and CEO Characteristics on Firm Performance: Evidence from Palestine. Journal of Accounting in Emerging Economies, 10(4), 637-654.
Grimm, C., & Smith, K. (1991). Management and Organizational Change: A note on the Railroad Industry. Strategic Management Journal, 12(7), 557-562.
Hambrick, D. C., Cho, T. S., & Chen, M. J. (1996). The Influence of Top Management Team Heterogeneity on Firms ‘Competitive Moves’. Administrative Science Quarterly, 41(4), 659-684.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
