อิทธิพลของตัวประสานต่อสมบัติทางกายภาพของซิลเวอร์เคลย์ที่ใช้ในงานเครื่องประดับ

Abstract

ซิลเวอร์เคลย์ที่นำมาใช้ในงานเครื่องประดับ ประกอบด้วยผงโลหะเงินที่มีอนุภาคขนาดเล็ก ตัวประสานและน้ำ งานวิจัยนี้ศึกษาอิทธิพลของตัวประสานต่อสมบัติทางกายภาพของซิลเวอร์เคลย์หลังการเผาซินเตอร์ ในการทดลองได้นำผงโลหะเงินที่มีขนาดตั้งแต่ 1 ถึง 50 ไมครอน ผสมกับตัวประสานชนิดต่างๆ ในตระกูลเซลลูโลส (Cellulose) ได้แก่ ไฮดรอกซีโพรพิลเมทิลเซลลูโลส (Hydroxypropyl Methyl Cellulose, HPMC) , คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลส (Carboxymethyl Cellulose, CMC) , เมทิลเซลูโลส (Methyl Cellose, MC) และ ไฮดอรกซีเอทิลเซลลูโลส(Hydroxyethyl Cellulose, HEC) จากนั้นเผาซินเตอร์ที่อุณหภูมิ 700 องศาเซลเซียส เวลา 30 นาที จากการทดลองพบว่า ตัวประสานจำพวกเมทิลเซลลูโลส สามารถผสมกับผงโลหะเงินและปั้นขึ้นรูปได้เหมาะสม ซิลเวอร์เคลย์ที่ใช้คาร์บอกซีเมทิลเซลลูโลสเป็นตัวประสาน เมื่อเผาซินเตอร์แล้วจะให้ค่าความหนาแน่นและความแข็งใกล้เคียงกับอาร์ทเคลย์ซิลเวอร์650 ซึ่งเป็นซิลเวอร์เคลย์ที่ใช้ในเชิงพาณิชย์ แต่ยังมีเปอร์เซนต์การหดตัวเชิงปริมาตรค่อนข้างสูง