ผลของปริทันต์บำบัดคราวเดียวเสร็จด้วยเครื่องอัลตร้าโซนิกร่วมกับการใช้เจลมิโนไซคลินต่อพารามิเตอร์ทางคลินิกและสารสื่ออักเสบในผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลทางคลินิกและสารสื่ออักเสบของการใช้ยามิโนไซคลินเสริมการรักษาในผู้ป่วยโรคปริทันต์อักเสบและเป็นเบาหวานชนิดที่ 2 วิธีดำเนินการวิจัย: อาสาสมัคร 60 คน ที่ได้รับการวินิจฉัยโรคปริทันต์อักเสบ และเป็นเบาหวานชนิดที่ 2 แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง จำนวนกลุ่มละ 30 คน อาสาสมัครทั้งหมดได้รับการทำปริทันต์บำบัดคราวเดียวเสร็จด้วยเครื่องอัลตร้าโซนิก แต่เฉพาะอาสาสมัครในกลุ่มทดลองได้รับการทำปริทันต์บำบัดคราวเดียวเสร็จด้วยเครื่องอัลตร้าโซนิกร่วมกับการใช้เจลมิโนไซคลินในครั้งแรกของการรักษาและที่ระยะเวลา 3 เดือน ตรวจพารามิเตอร์ทางคลินิกและสารสื่ออักเสบ (อินเตอร์ลิวคิน-1เบต้า อินเตอร์ลิวคิน-6 ทูเมอร์เน็คโครซิสแฟกเตอร์-แอลฟ่า และโมโนไซต์คีโมแอทแทร็กแทนท์โปรตีน-1) อะดิโพเนคติน และพอร์ไฟโรโมแนส จิงจิวาลิส แอนติบอดี ก่อนและหลังการรักษา 3 และ 6 เดือน ผลการศึกษา: อาสาสมัครทั้ง 2 กลุ่ม มีพารามิเตอร์ทางคลินิกดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติหลังการรักษา 3 และ 6 เดือน ในกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยของร่องลึกปริทันต์ลดลงและค่าเฉลี่ยของระดับยึดเกาะทางคลินิกเพิ่มขึ้นมากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติหลังการรักษา 3 เดือน (p<0.05) อาสาสมัครทั้ง 2 กลุ่ม มีอินเตอร์ลิวคิน-6 ทูเมอร์เน็คโครซิสแฟกเตอร์-แอลฟ่า และโมโนไซต์คีโมแอทแทร็กแทนท์โปรตีน-1 ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติหลังการรักษา 3 เดือน อาสาสมัครในกลุ่มทดลองมีอะดิโพเนคตินเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติหลังการรักษา 6 เดือน นอกจากนี้ยังพบระดับพอร์ไฟโรโมแนส จิงจิวาลิส แอนติบอดีของอาสาสมัครทั้ง 2 กลุ่มลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สรุป: ปริทันต์บำบัดคราวเดียวเสร็จด้วยเครื่องอัลตร้าโซนิกร่วมกับการใช้เจลมิโนไซคลินในผู้ป่วยโรคปริทันต์อักเสบและเป็นเบาหวานชนิดที่ 2 เป็นวิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพ ทำให้พารามิเตอร์ทางคลินิกและสารสื่ออักเสบดีขึ้นภายหลังการรักษา 3 เดือน คำสำคัญ: เจลมิโนไซคลิน  โรคปริทันต์อักเสบ  ปริทันต์บำบัดด้วยอัลตร้าโซนิก  โรคเบาหวานชนิดที่ 2 Objective:To evaluated the clinical periodontal and inflammatory outcomes of adjunctive minocycline in patients with both periodontitis and type 2 diabetes mellitus (T2DM). Methods: Sixty patients with T2DM diagnosed with periodontitis were recruited and divided into control and test groups. All participants underwent a single-visit subgingival ultrasonic debridement, but only the test group received adjunctive sustained-release minocycline gel immediately afterward. Periodontal parameters, cytokines (IL-1, IL-6, TNF-α and MCP-1), adiponectin, and Porphyromonas gingivalis (Pg) antibody were measured at baseline, 3 and 6 months after treatment. Results: Patients in both groups showed significant improvement in all clinical parameters after three and six months. The mean probing depth reduction and clinical attachment level gain after three months were significantly improved in the test group compared to the control group (p<0.05). IL-6, TNF-α, and MCP-1 were significantly reduced at the 3-month visit in both groups. Adiponectin was significantly increased at 6 months only in the test group. Moreover, Pg antibody was significantly reduced in both groups. Conclusion: Subgingival ultrasonic debridement combined with locally administered minocycline gel was effective in improving periodontal and inflammatory parameters in patients with T2DM at 3 months after treatment. Keywords: Minocycline Gel, Periodontitis, Subgingival Ultrasonic Debridement, Type 2 Diabetes