การเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลของพระภิกษุ เนื่องจากปัญหาจากการใช้ยา

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความชุกของการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลของพระภิกษุเนื่องจากปัญหาจากการใช้ยา และวิเคราะห์ชนิดและสาเหตุของปัญหาจากการใช้ยาที่เป็นต้นเหตุดังกล่าว วิธีการศึกษา: การศึกษาเชิงพรรณนาชนิดตัดขวาง โดยรวบรวมข้อมูลจากเวชระเบียน การสัมภาษณ์และความเห็นของแพทย์ที่ดูแลพระภิกษุ คัดเลือกพระภิกษุที่รับการรักษาในช่วงพฤศจิกายนถึงธันวาคม พ.ศ. 2553 ณ หอผู้ป่วยวชิรญาณวงศ์ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ผลการศึกษา: จากพระภิกษุที่ร่วมการศึกษา 60 รูป พบว่ามี 24 รูปที่เข้ารับการรักษาเนื่องจากปัญหาจากการใช้ยา (ความชุกเท่ากับร้อยละ 40) โดยพบว่าอาการไม่พึงประสงค์จากการใช้ยา และความไม่ร่วมมือในการใช้ยาเป็นปัญหาจากการใช้ยาที่พบบ่อยที่สุด ส่วนหนึ่งของอาการไม่พึงประสงค์เกิดจากวัตรปฏิบัติเกี่ยวกับการฉันอาหารของพระภิกษุซึ่งแตกต่างจากฆราวาส ทั้งในแง่จำนวนมื้อและช่วงเวลาที่ฉัน ในขณะที่ปัญหาความไม่ร่วมมือในการรักษาของพระภิกษุโดยมากเป็นผลจากการขาดความรู้ ความเข้าใจหรือตระหนักในความสำคัญของการเลือกฉันหรือหลีกเลี่ยงอาหารให้เหมาะสมกับโรคที่เป็น มีพระสงฆ์ 21 ใน 24 รูป (ร้อยละ 87.5) ที่ปัญหาจากการใช้ยาเป็นชนิดที่สามารถป้องกันได้ สรุป: ปัญหาจากการใช้ยาในพระภิกษุเป็นสาเหตุของการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลที่พบได้บ่อย ส่วนใหญ่เป็นปัญหาที่สามารถป้องกันได้และอาจเกี่ยวกับวัตรปฏิบัติและพฤติกรรมการฉันอาหารของพระภิกษุ ดังนั้นเภสัชกรจึงควรรู้และเข้าใจในปัญหาจากการใช้ยาที่พบในพระภิกษุและประยุกต์หลักการหรือองค์ความรู้ทางเภสัชศาสตร์ในการให้บริบาลทางเภสัชกรรมแก่พระภิกษุอย่างเหมาะสมคำสำคัญ: ปัญหาจากการใช้ยา, การเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล, อาการไม่พึงประสงค์, พระภิกษุ, ความชุกไทยเภสัชศาสตร์และวิทยาการสุขภาพ 2553;5(4):324-332 §