ผลของการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มเพื่อเพิ่มพฤติกรรมความรับผิดชอบด้านการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม)

Abstract

บทคัดย่อ การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเปรียบเทียบความรับผิดชอบด้านการเรียนของนักเรียนในกลุ่มทดลองระหว่างก่อนและหลังการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม เปรียบเทียบความรับผิดชอบด้านการเรียนของนักเรียนในกลุ่มควบคุมระหว่างก่อนและหลังการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม และเปรียบเทียบความรับผิดชอบด้านการเรียนของนักเรียนในกลุ่มทดลองกับนักเรียนในกลุ่มควบคุมหลังการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ภาคเรียนที่  1  ปีการศึกษา  2554  โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) ที่มีความรับผิดชอบด้านการเรียนต่ำกว่าเปอร์เซ็นต์ไทล์ที่ 25  จำนวน 89 คน ผู้วิจัยเรียงคะแนนของนักเรียนจากแบบวัดความรับผิดชอบด้านการเรียนตามลำดับจากสูงลงมาต่ำ แล้วจับคู่นักเรียนที่มีเพศเดียวกันมีคะแนนใกล้เคียงกันจัดไว้เป็นคู่ได้จำนวน  16  คน  สุ่มอย่างง่ายแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 8 คน กลุ่มทดลองได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม จำนวน 8 ครั้ง ตามโปรแกรมที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล  ได้แก่  สถิติพื้นฐาน และทดสอบสมมติฐานโดยใช้การทดสอบของวิลคอกซัน (The Wilcoxon’s Matched Pairs Signed – Ranks Test)  และการทดสอบของแมน วิทนีย์ (The Mann – Whitney U Test) ผลการวิจัยพบว่า 1. ก่อนได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม นักเรียนกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองมีความรับผิดชอบด้านการเรียนไม่แตกต่างกัน 2. นักเรียนกลุ่มทดลองมีความรับผิดชอบด้านการเรียนสูงขึ้น หลังการได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. หลังการได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม นักเรียนกลุ่มทดลองมีความรับผิดชอบด้านการเรียน       สูงกว่า นักเรียนกลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05   คำสำคัญ : พฤติกรรมความรับผิดชอบด้านการเรียน การให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม