รูปแบบการทำกิจกรรมนอกห้องเรียนตามแนวคิดคอนสตรัคติวิสต์ที่มีผลต่อพัฒนาการทางทักษะภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อวัดการทำกิจกรรมนอกห้องเรียนเกี่ยวกับทักษะภาษาอังกฤษ รวมถึงปัญหาด้านการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย และเพื่อประเมินผลสัมฤทธิ์ทางทักษะภาษาอังกฤษนอกห้องเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายประถม) โดยมีกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 จำนวน 90 คน โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง (purposive) ใช้เวลาในการทดลอง 14 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบวัดความสามารถด้านการฟัง การพูด การอ่าน การเขียน และคำศัพท์ แบบสัมภาษณ์ลักษณะและวิธีการทำกิจกรรมทักษะภาษาอังกฤษนอกห้องเรียน และเกณฑ์ในการวัดทักษะทั้ง 5 ด้าน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยในแบบวัดพบว่าความถี่ของการทำกิจกรรมนักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 ชอบฟังเพลงภาษาอังกฤษมากที่สุดและเขียนไดอารีเป็นภาษาอังกฤษในแต่ละวันน้อยที่สุด ด้านช่วงระยะเวลาของการทำกิจกรรมนักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ชอบฟังเพลงภาษาอังกฤษมากที่สุด ส่วนนักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และ 6 ชอบเล่นเกมออนไลน์ที่ใช้ภาษาอังกฤษมากที่สุด และนักเรียนทั้ง 3 ระดับชั้นเขียนไดอารีเป็นภาษาอังกฤษในแต่ละวันน้อยที่สุด อีกทั้งยังพบว่าค่าเฉลี่ยสูงที่สุดในแต่ละด้านของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 คือ ด้านการพูด ในขณะที่ ป.5 ด้านคำศัพท์ และป.6 ด้านการฟังภาษาอังกฤษ จากการสัมภาษณ์นักเรียนจำนวน 10 คน พบว่าร้อยละ 60 ของนักเรียนชอบทำกิจกรรมที่บ้าน  และทำกิจกรรมผ่านทางสื่อออนไลน์ Google, Youtube และ Facebook เพื่อพัฒนาการเรียนรู้เกี่ยวกับคำศัพท์