การสำรวจการพูดไม่ชัดของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายประถม)

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อสำรวจการพูดของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายประถม) กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียน              ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายประถม) กำลังศึกษาอยู่ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2559 เลือกโดยวิธีเจาะจง (Purposive Sampling) จำนวน 188 คน เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัยได้แก่ แบบทดสอบการออกเสียงพูด (Articulation Test) ที่ทดสอบการออกเสียพูด เป็นคำในระดับพยางค์ และคำที่มีความหมาย ในเสียงพยัญชนะต้น สระ วรรรยุกต์ ตัวสะกด และคำควบกล้ำ  ดำเนินการทดสอบเป็นรายบุคคล ใช้เวลาทดสอบประมาณคนละ 10- 15 นาที สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ใช้ค่าร้อยละ ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 188 คน ที่ได้ดำเนินการสำรวจ     การออกเสียงพูด เป็นนักเรียนหญิงจำนวน 95  คน  นักเรียนชายจำนวน  93 คน มีนักเรียนหญิงที่ออกเสียงพูดไม่ชัดจำนวน  1  คน คิดเป็นร้อยละ 1.05  และนักเรียนชายที่พูดไม่ชัดจำนวน 1 คน            คิดเป็นร้อยละ 1.08 นอกจากนี้พบว่านักเรียนชายและนักเรียนหญิงออกเสียงไม่ชัด ในเสียงพยัญชนะต้น /ส/ โดยออกเสียงไม่ชัดในลักษณะออกเสียงเพี้ยน (Distortion) สำหรับเสียงสระ เสียงวรรณยุกต์                เสียงมาตราตัวสะกด และเสียงคำควบกล้ำ นักเรียนออกเสียงได้ถูกต้อง