การพัฒนามนุษย์ในมุมมองของนักสาธารณสุข

Abstract

มนุษย์ถือได้ว่าเป็นกลไกที่สำคัญของการพัฒนาเพื่อนำความเจริญรุ่งเรืองในด้านต่างๆ มาสู่สังคมเนื่องจากมนุษย์เป็นทั้งผู้ที่ดำเนินกิจกรรมต่างๆ ในการพัฒนา อีกทั้งยังเป็นผู้รับและใช้ความเจริญที่มนุษย์สร้างขึ้น โดยมนุษย์ได้มีการจัดระบบบทบาทให้แก่มนุษย์แต่ละคนให้ได้รับผิดชอบบทบาทหน้าที่เฉพาะที่แตกต่างกันออกไป ตามองค์กรต่างๆ ในสังคม ซึ่งมีความสัมพันธ์เชื่อมโยงถึงกันและกันทั้งทางตรงและอ้อม ส่งผลมาสู่การทำให้สังคมมนุษย์ดำรงอยู่อย่างมั่นคง จากข้อความข้างต้นซึ่งกล่าวถึงความสำคัญของมนุษย์ในฐานะที่เป็นกลไกของการพัฒนาเพื่อนำความเจริญมาสู่สังคม ดังนั้น เพื่อนำไปสู่ความสำเร็จของพัฒนาสังคมจึงสมควรทีจะต้องมีการพัฒนามนุษย์ให้มนุษย์ได้กระทำประโยชน์เพื่อสังคมและประเทศชาติได้เต็มศักยภาพของตน โดยในบทความนี้ผู้เขียนจะกล่าวถึงการพัฒนามนุษย์ในมุมมองของนักสาธารณสุขที่มีแนวความคิดว่ามนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของระบบสังคมมีความเชื่อมโยงเกี่ยวข้องกันเป็นองค์รวม และตัวของมนุษย์เองนั้นก็มีลักษณะที่เป็นองค์รวมภายในตัวเอง ซึ่งฐานะที่ผู้เขียนเป็นนักสาธารณสุข เห็นว่ามนุษย์นั้น เป็นองค์ประกอบร่วมกันของสภาวะทางกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ ดังนั้น ในการพัฒนามนุษย์ควรที่จะต้องพัฒนาทั้ง องค์ประกอบที่ 4เกี่ยวข้องกับมนุษย์ โดยมีแนวทางที่สำคัญในการพัฒนา อาทิ มนุษย์ควรเป็นบุคคลที่มีสุภาพร่างกายที่แข็งแรงด้วยวิธีปฏิบัติต่าง คือ การออกกำลังกาย การรับประทานอาหารที่มีคุณค่า หลีกเลี่ยงพฤติกรรมเสี่ยงต่างๆพัฒนาทักษะที่สำคัญและจำเป็นสำหรับการดำรงชีวิต และการพัฒนาทางด้านจิตวิญญาณของตนเอง โดยอาศัยวงจรการพัฒนาตนของมนุษย์ตามหลักอริยสัจสี่ของพระพุทธเจ้า