วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

บทบาทของชมรมผู้สูงอายุต่อการบริการสาธารณะ

2024-05-17T08:44:38+00:00

งานวิจัยชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ ประกอบด้วย (1) เพื่อศึกษาทัศนะเกี่ยวกับบทบาทของชมรมผู้สูงอายุไทยต่อการบริการสาธารณะ และ (2) เพื่อนำเสนอบทบาทของชมรมผู้สูงอายุไทยต่อการบริการสาธารณะ เป็นงานวิจัยแบบผสม โดย การวิเคราะห์แบบสอบถาม สอบถามจากกลุ่มตัวอย่างคือประธานชมรมผู้สูงอายุของทุกภาคทั่วประเทศ จำนวน 394 คน ระบุบทบาทของชมรมผู้สูงอายุต่อการบริการสาธารณะ 5 ด้าน ประกอบด้วย บทบาทด้านการพัฒนาชุมชน บทบาทด้านการศาสนา บทบาทด้านวัฒนธรรมประเพณี บทบาทด้านการศึกษา และบทบาทด้านนันทนาการ ด้วยการแจกแจงความถี่และร้อยละ และ วิเคราะห์แบบสัมภาษณ์กับผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ คือ ตัวแทนจากภาคส่วนต่าง ๆ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับการพัฒนาบทบาทของชมรมผู้สูงอายุต่อการบริการสาธารณะ จำนวน 10 คน ด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิเคราะห์พบว่า (1) บทบาทของชมรมผู้สูงอายุต่อการบริการสาธารณะ จากมากที่สุดถึงน้อยที่สุด คือ บทบาทด้านการศาสนา บทบาทด้านวัฒนธรรมประเพณี บทบาทด้านการพัฒนาชุมชน บทบาทด้านนันทนาการ และบทบาทด้านการศึกษา ตามลำดับ (ค่าเฉลี่ย 4.28 4.16 4.11 4.06 และ 4.02 ตามลำดับ) และ (2) ข้อเสนอเกี่ยวกับบทบาทของชมรมผู้สูงอายุต่อการบริการสาธารณะแบ่งเป็นสองส่วนหลัก ประกอบด้วย ประการที่หนึ่งคือข้อเสนอในภาพรวม (ชมรมผู้สูงอายุควรดำเนินงานร่วมกับภาครัฐซึ่งเป็นคู่ปฏิสัมพันธ์เดิม ชมรมผู้สูงอายุควรดำเนินงานร่วมกับเครือข่ายอื่น ๆ และการผลักดันให้ชมรมผู้สูงอายุมีศักยภาพในการดูแลตนเองได้จนถึงการผลักดันให้ชมรมผู้สูงอายุมีการดำเนินคล้ายกับกิจการเพื่อสังคม) สำหรับข้อเสนอในประการที่สอง ข้อเสนอในรายด้าน โดยชมรมผู้สูงอายุควรเน้นบทบาทที่เคยให้ทั้งความสำคัญและสมาชิกมีส่วนร่วมกับกิจกรรมมากที่สุดคือบทบาทด้านการศาสนา รองลงมา คือ บทบาทด้านวัฒนธรรมประเพณี นอกจากนี้ชมรมผู้สูงอายุควรเน้นบทบาทด้านอื่น ๆ ควบคู่กันไปด้วย โดยเฉพาะบทบาทด้านการบริการวิชาการ บริการชุมชนหรือบทบาทด้านสังคม (This research has two objectives: 1) to study perceptions on the role of the Thai elderly club in public service and 2) to present the role of the Thai Elderly Club in public service. This is a mixed-method research. By analyzing the questionnaire inquiring from a sample group of 394 elderly club presidents from all regions across Thailand, the role of elderly clubs can be categorized into five areas of public service: community development role, religious role, traditional culture role, educational role, and recreational role. This research consists of frequency and percentage distribution and analyzed interviews with key informants. Ten representatives from various sectors were directly involved in the development of the role of the senior elderly club in public service, using content analysis methods.

The results show that 1) the role of the elderly club in public service from the greatest to the least is the religious role, traditional culture role, community development role, recreational role, and educational role, respectively (means 4.28, 4.16, 4.11, 4.06, and 4.02, respectively) and 2) proposals regarding the role of the senior elderly club in public service are divided into two main parts. The first is the overall proposal. (Elderly clubs should work together with the government sector, which is the original interaction partner. Elderly clubs should work together with other networks and push for elders' clubs to have the potential to take care of themselves, to the point of pushing for elders' clubs to operate like social enterprises). The second proposal is a proposal on a side-by-side basis. Elderly clubs should emphasize the roles that have given both importance and the most participation to members in activities, religious roles, followed by cultural and traditional roles. In addition, the elderly club should focus on other roles as well, especially the role of academic services and community service or social roles.)

โครงข่ายการตลาดเพื่อสร้างรายได้แก่วิสาหกิจชุมชนขนาดเล็ก ที่ได้รับผลกระทบจาก Covid-19 : สมุทรปราการโมเดล

2024-05-17T09:04:05+00:00

ชุดโครงการวิจัยโครงข่ายการตลาดเพื่อสร้างรายได้แก่วิสาหกิจชุมชนขนาดเล็กที่ได้รับผลกระทบจาก Covid-19 : สมุทรปราการโมเดลนี้ กำหนดวัตถุประสงค์การวิจัยไว้ 5 ประการ ได้แก่ (1) เพื่อพัฒนาโครงข่ายการตลาดให้กับวิสาหกิจชุมชนขนาดเล็ก ทำให้เกษตรกร/แรงงานภาคบริการที่เข้าร่วมโครงการ มีรายได้เพิ่มขึ้นสุทธิ 30% หรือเพิ่มขึ้นสุทธิ 10,000 บาทต่อครัวเรือน (2) เพื่อยกระดับคุณภาพและมาตรฐานผลิตภัณฑ์ของวิสาหกิจชุมชนขนาดเล็กโดยการใช้วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และนวัตกรรม ให้มีมูลค่าสูงขึ้นสอดคล้องกับความต้องการของผู้บริโภค (3) เพื่อสร้างระบบและกลไกการบริหารจัดการโครงข่ายการตลาดวิสาหกิจชุมชนขนาดเล็กให้มีประสิทธิภาพ สามารถพึ่งพาตนเองได้ ในสภาวะวิกฤต (4) เพื่อพัฒนาความรู้และทักษะของคนฐานรากทั้งในภาคการเกษตร และภาคบริการ ให้มีองค์ความรู้เพิ่มขึ้น ผ่านกระบวนการเสริมและพัฒนาทักษะที่มีอยู่เดิม หรือการสร้างทักษะใหม่ และ (5) เพื่อบริหารจัดการงานวิจัย ประเมินผลกระทบของโครงการบริหารจัดการภาคีเครือข่ายและบริหารจัดการกลุ่มเป้าหมาย รวมทั้งการสื่อสารผลงานวิจัยสู่สาธารณะไปยังกลุ่มเป้าหมาย โดยชุดโครงการวิจัยนี้ ประกอบไปด้วย 6 โครงการวิจัยย่อย เพื่อให้สามารถดำเนินงานได้ตามวัตถุประสงค์ของการวิจัยที่ตั้งไว้

ชุดโครงการวิจัยนี้ ใช้วิธีการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม และมีวิธีการดำเนินการวิจัยแบ่งเป็น 2 ส่วน ได้แก่ วิธีการดำเนินการวิจัยของชุดโครงการวิจัย และวิธีการดำเนินการวิจัยในโครงการวิจัยย่อย โดยมีเกษตรกร และผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนขนาดเล็กเข้าร่วม จำนวน 312 ครัวเรือน เกิดการสร้างนวัตกร จำนวน 13 ราย สร้างรายได้เพิ่มขึ้นสุทธิ 30% จำนวน 97 ครัวเรือน เกิดผลิตภัณฑ์ที่ได้มีการยกระดับและมาตรฐาน จำนวน 14 ผลงาน ซึ่งได้มี
การจัดจำหน่ายเพื่อสร้างรายได้แล้ว จำนวน 11 ผลงาน เกิดชุดความรู้ตัวแบบเชิงธุรกิจที่พร้อมขยายผล จำนวน 6 ชุดความรู้ เกิดการสื่อสารผลงานวิจัยสู่สาธารณะผ่านช่องทางต่าง ๆ จำนวน 5 ช่องทาง ซึ่งสร้างผลงานมากกว่า 50 ชิ้น เกิดเวที เพื่อสรุปผล ถอดบทเรียน ออกแบบและสร้างกลไกการบริหารจัดการกลุ่มโครงข่ายการตลาดวิสาหกิจชุมชน จำนวน 2 ครั้ง ทั้งกลุ่มเกษตรกรและผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนชนาดเล็ก และกลุ่มภาคีเครือข่ายภาครัฐ และภาคเอกชน ผลการศึกษาวิจัยข้างต้น ได้นำไปสู่การสร้างข้อเสนอเชิงนโยบายระดับพื้นที่และได้โครงการนำร่องของจังหวัดสมุทรปราการเพื่อสนับสนุนวิสาหกิจชุมชนขนาดเล็กที่ได้รับผลกระทบจาก Covid-19 รวมทั้งกลไกจังหวัดขับเคลื่อน ตัวแบบเชิงธุรกิจสมุทรปราการที่ประกอบด้วยภาคประชาสังคม (ผู้ประกอบการ/ชาวบ้าน) หน่วยงานภาครัฐ หน่วยงานภาคเอกชน และมหาวิทยาลัย (นักวิชาการ) ที่มาจากการถอดบทเรียนร่วมกัน (The objectives of this research project are 1) to develop a marketing network for small community enterprises, making farmers and/or workers of the service sector gain a 30 percent increase in income or 10,000 baht per household, 2) to raise product qualities and standards of small community enterprises using science, technology, and innovations. This will add value to the products according to consumer requirements, 3) to create managerial and effective systems and devices
of marketing network of small community enterprises. This assists them to be self-reliance in crisis,
4) to develop knowledge and skills of people in farming and service sectors through reskilling and upskilling training, and 5) to administer research, network partners, and targeted groups to assess project influences and to publicize the research to targeted groups. To achieve the research objectives, this project comprised of six sub-projects.
This research project uses participatory action research methods. The research method is divided into two parts: the research method of the research project and methods for conducting research in sub-projects. Research main participants are 312 farmers and entrepreneurs of small community enterprises’ households. Thirteen innovators were trained. Ninety-seven households have a 30 percent increase in income. Fourteen products were developed and standardized; eleven products were marketed and gained income. Six titles of original knowledge for business possibilities were composed. Reports of the research project were publicized through five various channels and over fifty works were presented. Two discussion forums were held, for outcomes summarizing; lessons concluding; and designing and creating management mechanisms of community enterprises marketing networks, which included farmers, small community enterprise entrepreneurs, and network partners– state and private sectors.
This research has policy suggestions for local areas. An initiative project of promotion for small community enterprises in Samutprakarn Province affected by the COVID-19 pandemic. A driving mechanism of the Samutprakarn business model, comprising of the social sector– entrepreneurs and community members, state sector, private sector, and academic institute– scholars, joining in extracting collective lessons)

พัฒนาการนโยบายและบทความเกี่ยวกับการบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: บทวิเคราะห์จากเอกสารทางวิชาการปี 2557-2566

2024-12-12T08:36:31+00:00

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาการนโยบายและบทความเกี่ยวกับการบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นบทวิเคราะห์จากเอกสารทางวิชาการปี 2557-2566 เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การวิเคราะห์จากกฎหมาย และเอกสารเชิงนโยบาย ในประเด็นเกี่ยวกับพัฒนาการนโยบายและบทความเกี่ยวกับการบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น โดยผู้วิจัยใช้แนวทางการวิเคราะห์แบบแก่นสาระสำคัญ เพื่อสืบค้นภาพรวมของนโยบายและบทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการบริการสาธารณะผ่านการตีความตัวบทชั้นต้น

ผลการวิจัย พบว่า พัฒนาการนโยบายและบทความเกี่ยวกับการบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแบ่งออกเป็น 2 ช่วงเวลา คือ ช่วงที่ 1 พ.ศ. 2557-2561 เป็นการให้บริการสาธารณะที่คำนึงถึงความเสมอภาค ความเป็นธรรม และการลดความเหลื่อมล้ำทางสังคมและยิ่งปรากฏชัดเมื่อมีการนำเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน มาปรับใช้ตั้งแต่ปี 2558 เป็นต้นมา อย่างไรก็ตามในภาพรวมของการบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ผ่านมายังพบข้อจำกัดของการให้บริการสาธารณะ เช่น ความซ้ำซ้อนของพื้นที่ ข้อจำกัดด้านงบประมาณ และช่วงที่ 2 พ.ศ. 2562-2566 องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้ความสำคัญกับการบริการสาธารณะเพิ่มมากขึ้นซึ่งมีความแตกต่างจากเดิมที่เน้นการให้บริการสาธารณะเป็นไปอย่างเสมอภาคมาเป็นคำนึงถึงความเป็นธรรมทางสังคม ความยุติธรรมทางสังคมมากขึ้นตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน และมีการคำนึงถึงกลุ่มประชาชนที่มีความหลากหลายมากขึ้น มีการใช้คำ อาทิ คนชายขอบ ผู้สูงอายุ พลเมือง คนไร้สัญชาติ นอกจากนี้เพื่อให้การบริการสาธารณะมีประสิทธิภาพมากขึ้น มีการนำแนวคิดการบริหารงานแบบเครือข่าย การนำนวัตกรรมมาใช้เพื่อลดข้อจำกัดในด้านงบประมาณ ด้านกำลังคน เพื่อตอบสนองต่อความคาดหวังที่สูงขึ้นของประชาชน (This article reviews academic literature published between 2014 and 2023 in order to investigate policy development and articles on public services of local government organizations. The study used a qualitative approach to analyze law and policy-oriented documents related to the research topic. Primary texts were interpreted using thematic analysis to generate an overview of local government organizations’ policies and roles over time.
The findings identified two periods. In the first period, 2014-2018, local government organizations provided public services aimed at equality, fairness, and reducing social inequalities. These aims were further solidified upon the adoption of the Sustainable Development Goals in 2015. Meanwhile, limitations in the overall implementation of public services by local government organizations included, for example, location redundancies and budget limitations. In the second period identified by this study, 2019-2023, local government organizations placed a higher priority on public services; whereas in the previous period, fostering equality was the focus, in this second period, social justice became key. Sustainable development continued to be the aim while taking into account social justice and diversity within target populations. This period was characterized by words such as marginalized people, the elderly, citizens, and stateless people. In addition, network management and other innovations aimed at alleviating constraints related to budgeting and manpower were introduced in order to improve efficiency and to respond to increasing expectations for public services.)

การพัฒนาพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมในวิชาสังคมศึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้แนวคิดการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือร่วมกับการสนับสนุนทางสังคม

2025-02-13T05:57:19+00:00

งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ (1) พัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้วิชาสังคมศึกษาที่ส่งเสริมพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมในนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 และ (2) เปรียบเทียบพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมของนักเรียนก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดการจัดการเรียนรู้วิชาสังคมศึกษาแบบร่วมมือร่วมกับการสนับสนุนทางสังคม เป็นงานวิจัยเชิงทดลองเบื้องต้น (Pre-Experimental research) กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) จำนวน 31 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบแบ่งกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้น และแบบวัดพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมสำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ผลการศึกษาพบว่า ผลการพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้ฯ พบว่ามีความเหมาะสมในระดับ
ดีมาก (ค่าเฉลี่ย 4.93 และ 4.86 จาก 5 ตามลำดับ) และผลการเปรียบเทียบพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมก่อนและหลังเรียนพบว่า นักเรียนมีคะแนนพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (Mean = 4.02, t = 5.358) โดยทุกด้านของพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน (การให้ Mean = 3.35, t = 4.409; การแบ่งปัน Mean = 4.20, t = 2.717; การช่วยเหลือ Mean = 3.86, t = 4.050; การปลอบโยน Mean = 4.52, t = 4.311; การร่วมมือ Mean = 3.77, t = 3.876) ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือร่วมกับการสนับสนุนทางสังคมสามารถพัฒนาพฤติกรรมเอื้อต่อสังคมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ได้ (The purposes of this study are to 1) develop a learning management plan in social studies that promotes prosocial behavior in 9th grade students and 2) compare students' prosocial behavior before and after learning management by combining the concept of cooperative learning in social studies with social support. This is a pre-experimental research study. The sample consists of 31 9th grade students from Srinakharinwirot University Prasarnmit Demonstration School (Secondary). The sample was obtained through cluster sampling. The research instruments include the developed learning management plan and a scale to measure prosocial behavior for junior high school students. The development of the learning management plan was evaluated by experts and found to have a high level of appropriateness (mean scores of 4.93 and 4.86 out of 5). A comparison of prosocial behavior before and after learning shows that students have significantly higher scores for prosocial behavior after learning (mean= 4.02, t= 5.358, p < .05). All aspects of prosocial behavior were higher after learning (giving: mean= 3.35, t= 4.409; sharing: mean= 4.20, t= 2.717; helping: mean= 3.86, t= 4.050; comforting: mean= 4.52, t= 4.311; cooperating: mean= 3.77, t= 3.876). The results indicate that cooperative learning management along with social support can effectively develop prosocial behavior in 9th grade students.)

การทำแผนที่แนวเขตหมู่บ้านอย่างมีส่วนร่วม ตำบลแม่กาษา อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก

2024-12-27T08:49:58+00:00

การศึกษาในครั้งนี้มีที่มาจากข้อค้นพบของงานวิจัยที่คณะวิจัยเคยทำในพื้นที่นี้ พบว่า ตำบลแม่กาษา ยังไม่มีแผนที่แนวเขตหมู่บ้าน อีกทั้งมีการแต่งตั้งผู้ใหญ่บ้านใหม่หลายหมู่บ้าน ซึ่งไม่ทราบแนวเขตที่ชัดเจนของหมู่บ้านของตนเอง งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อสร้างแผนที่แนวเขตหมู่บ้านในรูปแบบข้อมูลเชิงภูมิศาสตร์ของตำบลแม่กาษา อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ โดยสัมภาษณ์อย่างไม่เป็นทางการของกลุ่มตัวอย่าง ด้วยวิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) จำนวน 23 คน สรุปความด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ผลการวิจัย พบว่า การกำหนดแนวเขตหมู่บ้านอย่างมีส่วนร่วม เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพ และมีประโยชน์ในการรวบรวมข้อมูลทางภูมิศาสตร์ การจัดทำแผนที่ด้วยโปรแกรมรหัสเปิด เพื่อใช้ในการวางแผนการพัฒนา การจัดการทรัพยากรธรรมชาติ ในการกำหนดแนวเขตหมู่บ้านตำบลแม่กาษา มีการแบ่งแนวเขตหมู่บ้านจากลักษณะทางกายภาพเป็นหลัก เช่น ถนน แม่น้ำ คลองชลประทาน โดยแบ่งหมู่บ้านได้เป็น 16 หมู่บ้าน ซึ่งหมู่บ้านที่มีพื้นที่มากที่สุดคือ หมู่ 6 บ้านน้ำดิบ มีพื้นที่ 9,127 ไร่ และหมู่บ้านที่มีพื้นที่น้อยที่สุด คือ หมู่ 14 บ้านแม่กาษาโพธิ์เงิน มีพื้นที่เพียง 722 ไร่ ผลการสัมภาษณ์ พบว่า คนในชุมชนมีความสนใจในการจัดทำแนวเขตหมู่บ้านของตนเองให้มีความชัดเจน เพื่อจะได้ไม่มีปัญหาในอนาคตที่คนรุ่นเก่า ๆ ได้แบ่งแนวเขตเอาไว้ เพื่อลดความขัดแย้งเขตแดนพื้นที่ที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต นอกจากนี้ยังพบว่า การกำหนดแนวเขตหมู่บ้านนั้นไม่ใช่ชาวบ้านทุกคนที่รู้แนวเขตพื้นที่หมู่บ้านตนเอง มีเพียงผู้นำชุมชน และผู้อาวุโสของแต่ละชุมชนเท่านั้นที่รู้แนวเขตหมู่บ้านของตนเอง โดยข้อมูลแผนที่แนวเขตหมู่บ้านในการวิจัยครั้งนี้ สามารถนำไปใช้ในการบริหารจัดการเชิงพื้นที่ได้อย่างเหมาะสมและครอบคลุมต่อไป (

This study stems from previous research conducted in this area, revealing that Mae Kasa sub-district lacks village boundary maps. Furthermore, several villages have newly appointed village heads, yet they lack clear delineations of their village boundaries. The objective of this research is to create village boundary maps in a geographic information system (GIS) format for Mae Kasa sub-district, Mae Sot district, Tak province. This was achieved through survey research, utilizing unofficial interviews with a purposive sample of 23 individuals. Content analysis is used to summarize the findings. This research shows that participatory boundary delineation is an effective method for gathering geographic data. Mapping using open-source software is useful for development planning and natural resource management. Village boundaries are determined mainly by physical features such as roads, rivers, and irrigation canals, resulting in 16 distinct villages. The largest village is Village 6, Ban Nam Dip, with an area of 9,127 rai, while the smallest is Village 14, Ban Mae Kasa Pho Ngern, with only 722 rai. Interviews revealed community interest in clear village boundary delineation to prevent future conflicts arising from unclear boundaries set by previous generations. Notably, not all villagers are aware of their village boundaries; only community leaders and elders have this knowledge. Local and regional authorities can utilize the village boundary map data from this research for appropriate spatial management.)

การผนวกรวมตำแหน่งเจ้าหน้าที่คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลไว้ในหน่วยงานกำกับดูแลการปฏิบัติตามกฎระเบียบขององค์กรตามกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลของสหภาพยุโรป

2024-06-28T06:12:06+00:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์ปัญหาทางกฎหมายตลอดจนความท้าทายอื่นเกี่ยวกับการผนวกรวมตำแหน่งเจ้าหน้าที่คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล (Data Protection Officer) ไว้ในหน่วยงานกำกับดูแลการปฏิบัติตามกฎระเบียบขององค์กร (Compliance Department) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความขัดแย้งทางผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นเมื่อมีการกำหนดตำแหน่งเจ้าหน้าที่คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลไว้ในหน่วยงานกำกับดูแลการปฏิบัติตามกฎระเบียบขององค์กร บทความวิจัยนี้เริ่มต้นด้วยการศึกษาข้อความคิดพื้นฐานและทฤษฎีเกี่ยวกับกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลของสหภาพยุโรป หรือ General Data Protection Regulation (GDPR) ซึ่งมีจุดมุ่งหมายในการปกป้องและคุ้มครองสิทธิความเป็นส่วนตัวของปัจเจกบุคคล บทความวิจัยนี้ศึกษาเปรียบเทียบบทบาทหน้าที่และความรับผิดชอบของเจ้าหน้าที่คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลและหน่วยงานกำกับดูแลการปฏิบัติตามกฎระเบียบขององค์กร ภายใต้หลักการแบ่งแยกหน้าที่ 3 ระดับ (3 Lines of Defense: 3 LoDs) ซึ่งกำหนดบทบาทและความรับผิดชอบของหน่วยงานให้เกิดการตรวจสอบและถ่วงดุลอำนาจ (Check & Balance) และบริหารความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นภายในองค์กร บทความนี้วิเคราะห์ถึงประเด็นปัญหาเกี่ยวกับการขัดกันของผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นเมื่อมีการผนวกรวมตำแหน่งดังกล่าว บทกำหนดโทษตามกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลของสหภาพยุโรป ข้อห้ามตามกฎหมายที่ห้ามมิให้มีการเลิกจ้างหรือลงโทษเจ้าหน้าที่คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล ตลอดจนการตรวจสอบถ่วงดุลระหว่างองคาพยพทั้งสอง ซึ่งต่างก็มีวัตถุประสงค์ภายในกรอบการกำกับดูแลที่แตกต่างกัน โดยเฉพาะหากมีการมอบหมายความรับผิดชอบเพิ่มเติมภายในหน่วยงานกำกับดูแล บทความวิจัยนี้เสนอแนวทางและมาตรการสำหรับองค์กรที่ต้องการผนวกรวมตำแหน่งเจ้าหน้าที่คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลไว้ในหน่วยงานกำกับดูแลการปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างมีประสิทธิภาพ (This article explores the challenges associated with integrating Data Protection Officers (DPOs) within organizational frameworks, specifically addressing potential conflicts of interest that may arise when DPOs are positioned within the Compliance team. The study begins by introducing the overarching impact of the General Data Protection Regulation (GDPR), a pivotal legislative framework designed to safeguard individuals' privacy rights on a global scale. The research compares and contrasts the roles and responsibilities of DPOs and the Compliance function within organizations, elucidating their respective positions within the Three Lines of Defense Theory. The article analyzes various facets, including the potential conflicts of interest arising from integrating DPOs into the Compliance team. Special attention is given to the far-reaching implications of GDPR penalties and the regulatory mandate prohibiting the dismissal or penalty of DPOs. The study further examines the delicate balance required to avoid conflicting objectives within the regulatory framework, particularly when additional responsibilities are assigned within the Compliance team. In light of these analyses, the research proposes guidelines and measures for organizations seeking to navigate the complexities of DPO integration effectively.)

การพัฒนาความฉลาดรู้ทางการเงินของนิสิตการศึกษาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศึกษา โดยใช้แอปพลิเคชันการออม

2024-06-28T06:37:03+00:00

การพัฒนาความฉลาดรู้ทางการเงินของนิสิตการศึกษาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศึกษาโดยใช้แอปพลิเคชันการออม มีวัตถุประสงค์ในการวิจัยในครั้งนี้คือ 1) เพื่อพัฒนาความฉลาดรู้ทางการเงินของนิสิตการศึกษาบัณฑิตสาขาวิชาสังคมศึกษาโดยใช้แอปพลิเคชันการออม 2) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนิสิตการศึกษาบัณฑิตสาขาวิชาสังคมศึกษาหลังการใช้แอปพลิเคชันการออม โดยมีกลุ่มตัวอย่างคือนิสิตหลักสูตรการศึกษาบัณฑิตสาขาวิชาสังคมศึกษา เครื่องมือในการเก็บรวบรวมในการวิจัยครั้งนี้ได้แก่ 1) แอปพลิเคชันการออม 2) แบบสัมภาษณ์ความพึงพอใจต่อการใช้แอปพลิเคชันการออม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์ สังเคราะห์ เรียบเรียงข้อมูลให้มีความสัมพันธ์กับวัตถุประสงค์ของการวิจัย ผลการวิจัย พบว่า ประการแรก นิสิตมีความฉลาดรู้ทางการเงินโดยสามารถตั้งเป้าหมายในการวางแผนต่อการออม รู้จักการบริหารจัดการค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ มีการหารายได้พิเศษระหว่างเรียน และการลงทุนของเพื่อได้ผลตอบแทน ประการที่สอง ผลการศึกษาความพึงพอใจของนิสิตการศึกษาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศึกษาหลังการใช้แอปพลิเคชันการออมโดยภาพรวมเฉลี่ยรวมอยู่ในระดับมาก (

This research studies the development of financial literacy of social studies graduate students using the savings application. The objectives of this research are as follows: 1) to develop the financial literacy of social studies graduate students in using a savings application and 2) to study the satisfaction of social studies graduate students after using the savings application. The sample group is social studies graduate students. The tools in this research include: 1) savings application and 2) interview form on satisfaction of the use of savings application. The researcher analyzes, synthesizes, and organizes the qualitative data related to the research objectives. The research shows that, firstly, students have financial intelligence by being able to set goals in planning for savings. Students know how to manage expenses effectively, earn extra income while studying, and invest to get returns. Secondly, the satisfaction of social studies graduate students after using the savings application overall averaged at a high level.)

มุมมองทางสังคมต่อชุมชนเกย์: การศึกษาเชิงเปรียบเทียบทัศนคติของเจนวายและเจนซีที่มีต่อเกย์

2024-11-23T08:26:15+00:00

This research seeks to examine the attitudes of Generation Y and Generation Z towards gay males in two Asian locales: Bangkok, Thailand, and Gwangju, South Korea. To achieve this purpose, the study addresses two primary questions: 1) what are the perceptions Generation Y and Generation Z have regarding gay males? and 2) how do attitudes towards gay males differ between the two regions? A mixed-methods approach, integrating quantitative and qualitative methodologies, is utilized to investigate the social perspectives surrounding gay males. The findings reveal several key themes, including the social acknowledgment of gay individuals, the imperative for anti-discrimination laws concerning sexual orientation, the dynamics of homosexual identity expression and suppression, and the portrayal of gay individuals in popular culture and media. Additionally, the influence of power structures is recognized as a persistent factor in gay politics, while religious beliefs and contemporary pop culture also play significant roles in determining the potential for further normalization of gay individuals within the social fabric of these regional contexts